Drunk in Love

grudzień

• Cześć Vera, jak minął weekend?
• Świetnie, wczoraj wróciliśmy z Lyonu – odparła – chyba nie powinnam latać samolotami.
• Coś się stało?
• Nie, po prostu jakoś...dziwnie się czuję – wzruszyła ramionami
• może to przez grypę?
• Co? przestań, Karim...
• co Karim? - spytał piłkarz wchodząc do gabinetu
• co tu robisz?
• Też się cieszę, że cię widzę, kochanie – odparł siadając na miejscu Very.
• Jakbyś mógł, to miejsce dla ciebie jest po drugiej stronie biurka, kochanie.
• Mała wyluzuj, ja na badanie.
• Zdejmij spodnie – powiedziała przeglądając dokumenty
• teraz?
• A kiedy? Zdejmij spodnie.
• Nie możemy poczekać, aż wrócimy do domu? Seks na biurku jest z pewnością ekscytujący, ale nie chciałbym, żeby ktoś oglądał tyłek mojej żony.
• Muszę zrobić ci badanie, a przez spodnie nie jest to możliwe. Więc z łaski swojej ściągnij spodnie i się połóż, w tamtym miejscu.
• Wedle życzenie – szepnął – będzie boleć?
• Od razu zadzwoń do mamy i się pożegnaj....i testament też możesz spisać.
• Bardzo śmieszne – mruknął
  Tego samego dnia, wieczór
• Vera! Otwieraj drzwi! - krzyknął waląc w drzwi od łazienki – Vera, do cholery!
• Daj mi spo....
• VERA!
• O co ci chodzi? - spytała wychodząc z pomieszczenia
• wczoraj wieczorem też wymiotowałaś.
• Zatrułam się czymś.
• Jesteś pewna, że nic ci nie jest?
• Tak – szepnęła
• połóż się, przyniosę ci coś do picia.
• Nie musisz.
• Odwodnisz się maluszku. - uśmiechnął się, gdy piłkarz zszedł na dół ponownie pobiegła do łazienki, zanim wrócił, zdążyła położyć się jakby od jego wyjścia nie wyszła z łóżka.
• Znów wymiotowałaś? - spytał stawiając kubek na szafkę nocną
• nie, skąd.
• Vera, słyszę szum wody.
• Karim, proszę cię. Przestań, nie mam sił się z tobą kłócić. To pewnie grypa, byłeś w gabinecie, gdy Marco opowiadał, że...
• słyszałem – przerwał jej – kochanie, martwię się o ciebie.
• Dziękuję – wyszeptała
• za co?
• Za to, że się mną opiekujesz. - mruknęła układając głowę na kolanach mężczyzny
• ty cały czas się mną opiekujesz. W domu i w klubie. - odparł
• jesteś moim mężem, to się opiekuję tobą w domu, a w klubie to opiekowanie się tobą i resztą drużyny jest moim obowiązkiem – wyjaśniła – myślałeś nad tym, co mówiła twoja mama? O nas? I tym co się dzieje.
• Masz na myśli dziecko? - zapytał
• dokładnie – szepnęła
• wiesz....mamy czas na dziecko, a nawet dzieci – odparł - ale jeśli będziesz czuła, że nadeszła odpowiednia pora...znaczy będziesz chciała...no bo...no wiesz...poczujesz instynkt macierzyński...nie to źle brzmi...po prostu przyjdź i powiedz.
• Chcę dziecko tu i teraz? - spytała śmiejąc się
• może powiedz, że myślisz, że to odpowiednia pora, żeby powiększyć naszą rodzinę – odpowiedział – tamto zdanie, jest bardziej w moim stylu.
• Prosto z mostu...zrozumiałbyś bez owijania...
• okey rozumiem – przerwał.
• A na święta coś planujesz? - zmieniła temat
• myślałem, żebyśmy spędzili je we dwoje. Wolisz wygrzać pupcie słońcem, czy żeby były grzane na śniegu moimi dłoniami?
• Boże, Benzema jesteś niemożliwy...jeśli możesz to podaj mi...
• herbatę – dokończył
• dziękuję – szepnęła
  Następnego dnia
• Jak się czujesz? - spytał gdy zobaczył blondynkę wchodzącą do kuchni
• koszmarnie. - mruknęła kładąc głowę na stole – ciągle mi nie dobrze.
• Na co masz ochotę?
• Żartujesz sobie? Tak mnie mdli, że mam ochotę chodzić z workiem albo wiadrem. A ty się pytasz na co mam ochotę?
• Nie o to mi chodziło. - odparł – byłem w sklepie. Kupiłem cytryny, imbir, migdały, melisę, rumianek i świeżą miętę pieprzowa. Pogrzebałem w internecie i czytałem, że powinno ci pomóc. Więc na co masz chęć?
• Miętę z cytryną.
• Z miodem?
• Poproszę. - wyszeptała – spać mi się chce
• nie dziwię się, w końcu nie spałaś całą noc. - odparł – mogłaś mnie wcześniej obudzić.
• Nie chciałam cię budzić...Karim to krępujące rzygać przy kimś.
• Nie przy kimś, jestem twoim mężem.
• No i co? To krępujące...mogłam zamknąć drzwi, wtedy byś nie wszedł.
• Wtedy bym je wyważył. - odparł – proszę, napij się – postawił kubek przed dziewczyną – może weź sobie wolne? Odpoczniesz.
• Nie, nie mogę – mruknęła
• wiesz, że bardzo się cieszę, że pracujesz blisko mnie i wiem, że lubisz być nie zależna
• i tak przelewasz mi pieniądze – przerwała mu
• skąd wiesz?
• Karim, nie rozmieszaj mnie. 10 tysięcy od tak nie pojawia się na koncie.
• No dobrze, ale wiesz że nie musisz pracować. Widzę jaka jesteś zmęczona – wyszeptał
• to chwilowe, niedługo mi przej... - przerwał jej telefon piłkarza
• tak mamo?.....co robimy w święta? - spojrzał na żonę, która łyżeczką mieszała herbatę – mieliśmy pewne plany...tak i nadal je mamy...chcecie przyjechać? - ponownie spojrzał na żonę, która kręciła przecząco głową – no wiesz mamo....chcę zrobić Verci niespodziankę...okey, zobaczymy się po świętach.
• Co z tą niespodzianką? - zapytała, gdy zakończył rozmowę
• słońce czy moje dłonie?
• Sam zdecyduj...misiaczku?
• Co?
• dobra, ta herbatka.
• To pij, a ja ci zrobię jeszcze jedną.
• A zawieziesz mnie do pracy?
• Oczywiście, za dwie godziny mam trening.
• Jaki trening? - zdziwiła się – żadnego treningu nie będzie, musisz zregenerować mięśnie i ewentualnie na siłowni, żadnego treningu wysiłkowego.
• Jesteś pewna?
• Tak – szepnęła – niedługo będę gotowa.
• nie musisz się śpieszyć – powiedział. Pół godziny później zeszła, owinęła się szalem, piłkarz pomógł ubrać jej płaszcz i razem wyszli – jak się będziesz źle czuła, od razu do mnie zadzwoń.
• Karim, nie mam pięciu lat.
• Albo sama zadzwonisz, albo powiem każdemu pracownikowi...
• nie zaczynaj...błagam... - przerwała mu
• no dobrze, a jak się czujesz?
• Twoja mięta mnie uleczyła. - odparła
• to dobrze, dlatego zapakowałem ci do torebki miętę, melisę i rumianek, wrzuciłem ci też dwie cytryny i paczkę migdałów.
• Karim, jadę do pracy, a nie na piknik.
• Żadnego ale. Jak będzie trzeba, przyjdę i sam ci zrobię herbatę. Potem dopilnuję, żebyś wszystko wypiła. - powiedział, gdy wysiedli z samochodu
• jesteś nadopiekuńczy...
• KARIM! KARIM!
• O, twoja wierna fanka – mruknęła
• jesteś zazdrosna? - zaśmiał się
• Nie no co ty...jej cycki są większe od mojego tyłka.
• Zrobisz sobie ze mną zdjęcie? - spytała
• pewnie, które to nasze wspólne zdjęcie? - zagadał
• nie pierwsze i nie ostatnie. - zachichotała
• Mała, mogłabyś zrobić zdjęcie?
• Daj ten aparat – odparła. Kilka minut później, po 'sesji' wchodzili do budynku – w gabinecie mam nawilżone chusteczki, jak chcesz, to zmyję ci tą szminkę.
• A jesteś zazdrosna? - zapytał
• zawsze jestem o ciebie zazdrosna...tylko one mogą patrzeć, a ja patrzeć i dotykać. - w gabinecie pomogła piłkarzowi zmyć ślady szminki – nie czekaj na mnie, muszę załatwić kilka spraw w biurze. Wrócę pewnie wieczorem.
• Przyjadę po ciebie – szepnął – do zobaczenia kochanie.
• A buzi? - spytała, gdy był przy drzwiach
• moja żonka chce buziaka? - mruknął podchodząc do dziewczyny – dostaniesz nawet dwa.
  Wieczorem
• wróciłam – krzyknęła, gdy zamknęła drzwi
• nie mogłaś zadzwonić?
• Rozładował mi się telefon – odparła – jest coś do jedzenia?
• A na co masz ochotę?
• Cokolwiek zrobisz...idę pod prysznic. - gdy wróciła ubrana w piżamę – tygrysa, piłkarz wybuchł śmiechem – z czego się śmiejesz?
• Ale z ciebie tygrysica.
• Zamknij się,daj mi coś do jedzenia, jestem cholernie gło... - przerwał jej dzwonek do drzwi – zapraszałeś kogoś?
• Nie skąd, ciekawe kto to – udał się w stronę drzwi, gdy usłyszała "niespodzianka" zamarła
• Vera mizernie wyglądasz, źle się czujesz? Mówiłam ci, jakbyś była w ciąży, to zdrowo byś się odżywiała i nic by ci nie było. A tak? Jesz byle co i ani ty nie jesteś zdrowa, a ni dziecka nie macie. Jakbyście mieszkali w Lyonie, to bym was pilnowała
• mamo, spokojnie. Vera jest chora, ale to minie, na dodatek dopiero wróciła z pracy.
• Nie musisz mnie tłumaczyć – powiedziała – napije się mama herbaty?
• Ja zrobię – powiedział piłkarz
• niedługo wracam – bąknęła dziewczyna
• idę z tobą
• idę siusiu – szepnęła – nie potrzebuję twojej pomocy. - dwie godziny później, Vera siedziała na łóżku po turecku i przeglądała gazetę.
• Proszę, zrobiłem ci herbatę.
• Dziękuję kochanie – mruknęła – twoja mama trochę pokrzyżowała mi plany.
• Tak? - zdziwił się
• yhm, prócz herbaty miałam ochotę na coś innego, a właściwie to na kogoś.
• Na kogo?
• Francuz, napastnik Realu Madryt, gra z 9 i jest moim mężem.
• Farciarz z niego – mruknął, odłożył gazetę i przybliżył się do blondynki. Objęła dłońmi jego szyję i delikatnie pocałowała w usta – jesteś pewna?
• Nawet bardzo – szepnęła – kocham cię – odwzajemniała delikatne pocałunki Francuza – tylko nie szalej. Twoja mama jest...ach...

Drogie Panie  :))

Mogę Wam zdradzić, że to nie koniec przygód tych dwójki :)

Niedługo zacznę pisać You Give Love a Bad Name, mam nadzieje, że wena wróci w 100%

do napisania :)