Drunk in Love

Doszła do bramy, gdy trzymała klamkę usłyszała jak drzwi otwierają się z głośnym hukiem. Piłkarz stał w drzwiach, po chwili podbiegł do niej
• Vera...
• a tak, twoja karta – mruknęła. Z torebki wyjęła portfel i wyjęła kartę – proszę
• nie o to chodzi – odparł
• to o co?
• Jestem idiotą – powiedział
• nie zaprzeczę – mruknęła – cześć
• czekaj – powiedział łapiąć ją za ramię
• po co? Żebyś zmieszał mnie z błotem?
• Powiedziałaś, żebym dał ten...ten pierścionek komuś, kogo kocham...a ja...ja kocham tylko jedną osobę...ciebie. Jesteś dla mnie wszystkim...kocham cię maluszku.
• Za późno – wyszeptała płacząć
• Vera, do cholery! Odpowiedz mi na jedno pytanie.
• Ale...
• jedno pytanie – powtórzył
• niech będzie.
• Kochasz mnie? - zapytał zachrypniętym głosem
• Karim...ja....
• wystarczy, że powiesz tak lub nie.
• Kocham – wyszeptała – nawet bardzo – płakała, a jej łzy mieszały się z deszczem. Objłą ją bez słowa, wtuliła się w jego umięśnione ramie. Jej ciało drżało z zimna.
• Wróćmy do domu.
• Nie chcę – odparła
• Kochanie, jesteś przemarźnięta – wyszeptał – będziesz chora
• nie będę... a nawet jeśli, to mam to gdzieś.
• Nie mów tak – odpowiedział
• Karim.... jeśli chcesz, to złożę ten pozew.
• Myślisz, że dam ci rozwód? - zapytał patrząc jej prosto w oczy – nigdy.
• Ale...
• jeśli nie chcesz być moją żoną, musiałabyś mnie zabić żeby nią nie być.
• Możesz coś dla mnie zrobić? - spytała szeptem
• co tylko zechcesz.
• Pocałuj mnie – uśmiechnął się pod nosem, przybliżył swoją twarz do twarzy blondynki, którą objął dłońmi i delikatnie musnął jej usta.
• Tak? - zapytał. Dziewczyna otworzyła oczy i delikatnie uśmiechnęła pod nosem – czy wolisz tak? - spytał i ponownie ją pocałował, deliktanie rozchyliła usta zapraszając jego język do środka. Nie czekał ani sekundy, cicho jękła gdy czule całował jej usta – kocham was – odparł, gdy przerwał pocałunek i położył dłonie na jej brzuszku.
• Karim...ja...ja ciebie też – odpowiedziała
• wracajmy – powiedział.
• Strasznie mi zimno – wyszeptała
• zaraz cię rozgrzeję – uśmiechnłą się i uniósł blondynkę. Oplotła jego biodra nogami, a szyję ramionami. Chwycił walizkę i skierował w stronę wejścia
• zimno – wyszeptał mu do ucha – Karim, zrób coś...
• już maluszku – mruknął – zaraz ci będzie ciepło – wyszeptał wchodząc po schodach. Postawił ją dopiero w łazience.
• Karim...
• cii.. - położył palec na jej ustach. Rozpiął bluzę, którą po chwili zdjął. Zsunłą z niej spodnie
• Kar...
• poczekaj...mówiłem, że cię rozgrzeję – odparł, rozebrał ją. Mimo, że stała przed nim nago, patrzył wyłącznie w jej zapłakane oczy – zaraz ci będzie ciepło – wyszeptał, otworzył drzwi od kabiny. Weszła do środka, a on za nią
• będziesz w ubraniu?
• Wolisz jak jestem bez?
• Nie wiedziałam, że kąpiesz się w ubraniu – wyszeptała. Zdjął z siebie koszulkę, odsłaniając umięśnioną klatkę – a teraz dół
• jesteś strasznie niecierpliwa – mruknął obejmując nagą dziewczynę. Schylił się i zaczął całować jej szyję
• zimno mi – wyszeptała, nie odrywając ust od jej ciała odkręcił wodę. Ciepły strumień spływał na ich ciała. Dziewczyna cicho westchnęła i przytuliła do klatki mężczyzny. Czule ją obją i pocałował w czubek głowy – Karim...
• błagam maleńka, tylko mnie nie przepraszaj.
• Ale...
• to moja wina, a nie twoja. - mruknął – zapomnijmy o tym.
• Chciałam powiedzieć, że cię kocham.
• Ja ciebie też – odparł – chodź, trzeba cię wytrzeć...i załatwić coś jeszcze.
• Co takiego? - zapytała. Zakręcił wodę, wyszli z kabiny, Francuz owinął blondynkę ręcznikiem – będziesz chodzić w tych mokrych spodniach?
• Nie, zaraz je zdejmę, ale pierw ubierz porannik – odpowedział – połóż się i przykryj, okey? Nie chcę, żebyś przez moją głupotę była chora. Zaraz się przebiorę i przyniosę ci coś do picia. Wolisz gorącą czekoladę czy...
• powinnieneś wiedzieć, że zawsze wybiorę to co ma czekoladę w składzie.
• Jesteś niemożliwa – zaśmiał się. Przebrał się w dres i zszedł na dół. Blondynka weszła do garderoby i otworzyła szufladę na samym dole. Przeglądała kusą bieliznę – co robisz?
• Yyy....szukam czegoś?
• A czego konkretnie? - zapytał
• gdzieś miałam taki czarny sportowy stanik...taki z różowymi zakładkami – powiedziała
• to ten? - spytał biorąc rzecz do ręki
• tutaj jest – uśmiechnęła się – jeszcze wezmę koszulkę, sięgniesz tą z Olympique?
• Z którego sezonu? - zapytał
• ale zadałeś pytanie...tą niebieską – wskazała
• proszę – podał jej koszulkę – a tak naprawdę to czego szukałaś – spytał gdy wrócili do łóżka
• Karim, tylko się nie śmiej. W nic się nie mieszczę, kiedyś spędzaliśmy wieczory trochę inaczej. Albo jak wracałeś to...
• pamiętam co robiliśmy – przerwał jej – maleńka, jesteś teraz...
• wiem! Orgomna, nieatrakcyjna i w nic się nie mieszczę, doskonale wiem, że jakby pomalowali mnie na czarno i stanęłabym obok opony od tira, to nikt by nie widział różnicy.
• Przestań tak mówić – odparł śmiejąc się – chciałem powiedzieć, że jesteś w ciąży i jest to coś wspaniałego, pomyśl o tym że niedługo po tym domu będą biegać dwie śmiejące się istotki, które będą nasze w stu procentach. Posłuchaj tego – powiedział wyjmując telefon, poszukał czegoś i włączył. Z głośnika było słuchać bicie serc. Twarz blondynki złagodniała, uśmiechnęła się pod nosem i spojrzała na brzuch – widzisz, są wspanialsze rzeczy od seksu.
• Wiem, ale jesteś facetem i....
• Znam swoją płeć i niedługo będę tatą dwóch dziewczynek, które będą podobne do ciebie
• nie, do ciebie i nie wiadomo czy to dziewczynki.
• Dlaczego mają być podobne do mnie? A na dodatek, jedno na pewno ma coś o tobie, skoro nie chce, że tak powiem pokazać tego co ma między nogami.
• Co miałeś na myśli? - oburzyła się
• nie chodziło mi o twoje nogi i to co jest pomiędzy nimi. Tylko o to, że też byłaś tajemnicza i zawsze byłaś dla mnie zagadką...piękną zagadką....napij się
• nie jest gorące?
• Nie, nie jest. - uśmiechnął się
• z czego się śmiejesz?
• Przypomiały mi się czasy, gdy mieszkalismy w Lyonie. Po meczu zabrałem cię na kawę.
• " - to co idziemy? - spytał podchodząc do blondynki
• a nie jesteś zmęczony?
• Byłem, ale już jest okey – odparł – nie idziemy szaleć, tylko chcę cię zabrać do kawiarni.
• Do której?
• Hmm...pijalnia czekolady jest już zamknięta, to może pojedziemy do tej małej kawiarni, niedaleko starego miasta?
• No dobra – uśmiechnęła się. Chwycił ją za rękę i razem weszli na parking – Karim?
• A może masz ochotę na spacer? Albo pojedziemy na wzgórze, a kawę weźmiemy na wynos
• jeśli kawa na wynos, to tylko ta z Mc'Donalds. A przy okazji kupimy lody.
• No dobrze – szepnął. Pół godziny później siedział na ławce, a na jego kolanach siedziała blondynka – zamiast kolejnej porcji lodów wolałbym dostać buziaka.
• Jednego? - spytała, nie odpowiedział, tylko zamknął oczy i delikatnie odchylił głowę. Vera, przygryzła dolną wargę i przybliżyła się, delikatnie pocałowała jego usta, odwzajemnił pocałunek. Odsunęli się do siebie i wymienili uśmiechy – co się dzieje?
• Nic takiego – mruknął – chyba będzie padać – dodał
• nie zmieniaj tematu, nie jesteśmy z cukru, nawet jak zmokniemy, to nic się nie stanie.
• No dobra, tylko do auta jest kawałek drogi.
• Nie marudź – odparła – tylko powiedz o co chodzi.
• Verka, od kiedy jesteśmy razem?
• Pół roku? Jakoś tak, nie powiem ci dokładnie.
• No właśnie, pół roku. Jesteś cudowna. - odparł – kropi czy mi się wydaje?
• Kropi, ale to pewnie chwilowe -powiedziała pijąc kawę
• No nie wiem – odparł – ubierz moją bluzę
• po co? Powiedz o co chodzi – powiedziała
• Vera nie żartuję, zanosi się na - powiedział i zaczęło padać – deszcz – dokończył
• nie pada aż tak mocno – odparła – jak się całowaliśmy, to deszcz ci nie przeszkadzał
• wtedy się cał... - nie skończył, dziewczyna przywarła do jego ust, objął ją mocniej przyciągając do siebie, trzymała jego twarz w dłoniach, nie pozwalając mu przerwać pocałunku. Delikatnie rozchyliła usta, dając znak, by ich języki się złączyły. Deszcz padał coraz mocniej, towarzyszyło mu grzmienie. Jedną rękę przeniósł pod nogi i wstając z ławki uniósł dziewczynę.
• Co robisz? - spytała, gdy przerwała pocałunek
• nie widzisz pada i to dosyć mocno.
• Możesz mnie postawić, potrafię iść – odparła machając nogami
• dobra – mruknął stawiając ją na ziemi – chodźmy
• boisz się burzy?
• Nie, nie chcę, żebyś zmarzła, zmokła i na koniec zachorowała
• dlaczego się tak o mnie troszczysz? - spytała zatrzymując się
• bo mi na tobie zależy. I to cholernie zależy. - odparł patrząc się jej w oczy
• Karim czy.... czy ty...
• daj spokój, nie zachowuj się jak przedszkolak, który nie widział deszczu. Chodź – pociągnął ją za rękę, nie odpowiedziała, tylko szła obok niego. Zaczynało padać co raz mocniej, skuliła się i przybliżyła do chłopaka – mówiłem, że będzie padać, chodź pobiegniemy
• nie będę biec po tych kałużach – odparła – nawet nie myśl, że będziesz biec ze mną na plecach, nie mam zamiaru leżeć w błocie.
• To chociaż ubierz moją bluzę – powiedział
• po co? - zaśmiała się – po prostu chodź – objął ją ramieniem i doszli do auta
• zmarzłaś? - zapytał odpalając silnik
• bardzo – odparła pocierając dłonie
• pojedziemy do mnie. Jest bliżej, a jak się wygrzejesz i przestanie padać zawiozę cię do domu. Może być?
• Oczywiście – szepnęła. Kilka mint później wchodzili do domu chłopaka
• gdzie twoi rodzice? I rodzeństwo.
• Zapomniałem ci powiedzieć, że pojechali dziś rano na wakacje i cały dom jest tylko dla mnie, czyli cały tydzień spędzony w ciszy. Chodź do mojego pokoju – uśmiechnął się
• i jeszcze coś mi powiesz, bo nadal nie wiem o co chodzi.
• Zdejmij wszystko – odparł – dam ci swoje rzeczy, zrobię ci kakao i przykryję kocem
• a potem powiesz o co chodzi, bo wiem, że coś kręcisz. - przerwała mu, nie odpowiedział, tylko podał jej kilka rzeczy, a sam zszedł na dół. Ubrała się, a mokre rzeczy odwiesiła. Usiadła na łóżku po turecku, czekając na powrót chłopaka.
• Proszę kochanie – powiedział podając jej kubek – znaczy Verka.
• Z herbem klubu?
• Mam jeszcze kilka takich – odparł drapiąc się po głowie, napiła się i odstawiła kubek
• Karim, co się dzieje? - zapytała chwytając go za rękę
• przebiorę się, okey? - mruknął, wyciągnął z szafy spodnie od dresu i dużą koszulkę, przebrał się i ponownie usiadł niedaleko blondynki – Vera rozmyślałem, nad tym od dłuższego czasu...bo ja...chcę kupić apartament – wypalił
• co?
• no wiesz, chcę się przeprowadzić, mieszkać sam. Żeby kumple z drużyny się ze mnie nie śmiali, żebyśmy mogli na spokonie spędzać czas, sam na sam. Tylko ty i ja.
• Chcesz się przeprowadzać przed maturą?
• Dlaczego nie? Będziemy się uczyć w ciszy i spokoju.
• Jak chcesz, to twoje pieniądze – wzruszyła ramionami – ale nie o to chodzi, prawda?
• Jak ty dobrze mnie znasz – wyszeptał – Vera, ja....chciałem ci coś powiedzieć...coś ważnego...może to zmienić to co teraz nas łączy, ale mam nadzieję, że nie, bo zależy mi na tobie i nawet nie wiesz jak bardzo....Vera możesz mnie znienawidzić, ale ja...ja nie myślę, ja to wiem i czuję... - przerwał i głośno westchnął - kocham cię...jak chcesz to możemy się... - nie dokończył bo przerwała mu pocałunkiem
• ja ciebie też – wyszeptała mu w usta."
• pamiętam – wyszeptała – a mówiłeś, że coś musisz załatwić.
• Dokładnie – powiedział i wstał z łóżka. Podszedł do blondynki i usiadł obok niej
• co robisz? - spytała, gdy wziął ją za rękę i pocałował
• Verka, wiem że jesteśmy małżeństwem. Chcę żebyś nosiła ten pierścionek - powiedział, nie odpowiedziała, tylko przybliżyła się do niego i objęła jego szyję. Pocałowała jego nagie ramię – wolałbym żebyś pocałowała mnie w usta – uśmiechnęła się i spojrzała na jego ciało
• przypakowałeś?
• Trochę – mruknął – chcę popracować nad brzuchem
• ale nie przesadzaj, żebyś nie wyglądał jak iron man.
• Spokojnie – wyszeptał – chcę ci się podobać
• ale bez tego mi się podobasz – odparła sunąc palcem po lini mięśni
• zrobisz coś dla mnie? - zapytał zachrypniętym głosem
• co takiego?
• Ubierzesz obrączkę?
• Nie – odparła, jego uśmiech momentalnie zszedł z twarzy, która zrobiła się blada.
• a..a..ale..c..co?
• Przecież noszę dwie obrączki – zaśmiała się – tą z dnia ślubu i tą, którą dałeś mi w drugą rocznicę, na masce samochodu o wschodzie słońca.
• Nie strasz mnie maluszku – odarł, zbliżyła się do niego i wyciągnęła dłoń – nagi paluszek?
• Nawet bardzo – powiedziała słodko. Usmiechnął się i wziął do ręki obrączki, włożył je na jej palec i spojarz głąboko w oczy. Przegryzła dolną wargę i nagle syknęła – co jest?
• Dzieci bawią się w tatusia.
• Kopią -uśmiechnął się, podwinął koszulkę i położył dłonie na brzuszku – ale fajnie, cześć malutkie – powiedział do brzucha – mam mówić do pępką?
• Pierw musisz podłączyć słuchawkę.
• Bardzo śmieszne – mruknął – mamusia sobie żartuje z taty, ale nie martwcie się tym. Zaraz wam poczytam. Tylko musicie coś wybrać. Umówimy się, że dwa kopnięcia to tak, a jedno to nie. Czy wolicie, żebym sam wybrał, bo chyba jeszcze nie umiecie liczyć.
• Kochanie – wyszeptała
• nie przeszkadzaj, rozmawiam z moimi córeczkami
• mówiłam ci, że jeszcze nie wiadomo czy to dwie dziewczynki.
• Verka, nie bądź zazdrosna, później się tobą zajmę, teraz poczytam moim dzieciom.
• Twoim?
• Oczywiście – zaśmiał się – gdyby nie ja, to nie byłoby brzuszka, ty mi dzieci urodzisz i nie będziesz nam potrzebna.
• Rozumiem, że ty będziesz karmić dzieci.
• Nie no Verka, ty masz cycuszki – wyszczerzył się
• powiedziałeś, że nie będę wam potrzebna.
• Maluszku, przecież wiesz, że cię kocham.
• Jesteś niemożliwy – pokręciłą głową
  Dwa miesiące później
• KARIM! - krzyknęła będąc w garderobie
• Idę – odparł – co się dzieje?
• Sięgniesz te buty?
• Nawet ci je ubiorę – uśmiechnął się – a jak się czujecie?
• Dobrze, mam nadzieję, że w końcu dowiemy się czy to chłopiec czy dziewczynka.
• Też mam taką nadzieję. Rodzimy za niecałe dwa miesiące. Przydałoby się zrobić drugi pokój, bo jeden jest już wykończony i nawet ubranka są w szafach.
• Nadal myślisz, że to chłopiec?
• Ja to czuję – powiedział kładąc dłoń na brzuchu – będzie mały Karim, zobaczysz.
• Dlaczego ten brzuch musi być taki duży? - szepnęła
• Verka, jesteś w ciąży z bliźniakami, masz o jeno dziecko więcej – zaśmiał się
• śpiąca jestem – mruknęła opierając się o mężczyznę
• nie mogłaś spać?
• Nie. Jak się położyłam na prawą stronę, to Lea kopała, bo ziomek na niej leżał, a jak położyłam się na lewą, to ziomek kopał, bo Lea mu przeszkadzała. Na plecach spać nie mogę, a na brzuchu nie ma jak.
• Jeszcze trochę – szepnął obejmując ją ramieniem
• boję się porodu – mruknęła
• ja też – wyszeptał – ale będę przy tobie.
• Tylko nie padnij – zaśmiała się
  Dwie godziny później
• czemu ten idiota nie jedzie – warknął
• uspokój się, nie każdy jeździ jak ty – odparła
• a jak ja jeżdżę?
• Jak wariat, od kiedy jestem w ciąży jeszcze się powstrzymujesz, ale tak, to jak wariat
• nie przesadzaj – mruknął obrażony – nigdy nie zrobiłbym wam krzywdy, doskonale wiesz że was kocham – powiedział kładąc dłoń na kolanie blondynki – jeszcze kilka chwil i zobaczymy nasze dzieci, jeśli jesteś lub będziesz zmęczona, to powiedz. Nie pojedziemy do sklepu. Zrobimy to kiedy indziej, albo po prostu zamówimy przez internet.
• Kochanie, ciąża to nie choroba. Czuję się świetnie, tylko brzuch jest trochę za duży.
• I jeszcze urośnie – szepnął parkując samochód pod kliniką – pomóc ci?
• Nie dziękuję, jakoś sobie poradzę – odparła. Odpięła pas, chciała otworzyć drzwi, ale piłkarz ją wyprzedził – jesteś niemożliwy – zaśmiała się. Weszli do środka i lekarz zaprosił ich do gabinetu. Wskazał miejsce, na którym położyła się blondynka, obok usiadł Karim.
• Jak się pani czuje? - zapytał
• dobrze, tylko nie mogę spać.
• Dzieci kopią?
• Tak, albo jedno, albo drugie, zależy na którym boku się położę.
• Coś zaradzimy – uśmiechnął się – a teraz zobaczymy maluszki.
• Dwie dziewczyny? - zapytał piłkarz
• po lewej mamy dziewczynkę – powiedział
• to moja Lea – odparł dumnie piłkarz – a druga dziewczynka to będzie Layla, ale mam nadzieję, że będzie to chłopiec.
• Proszę spojrzeć tu – wskazał na ekran – w końcu maluch zdradził swoją płeć.

Niedługo Naughty Girl :)