Naughty Girl

ROZDZIAŁ III

• Lena! Hej Lena, gdzie jesteś!? - krzyczała Ana chodząc po mieszkaniu
• co się stało? Słychać cię na dole
• gdzie byłaś?
• Na zakupach – wyjaśniła – jesteś głodna?
• Nie, zaraz lece do pracy.
• Zrobiłam naleśniki – zaśpiewała
• noooo taak jednak jestem głodna.
• To sobie nałuż, wiesz jak obslużyć piekarnik, prawda?
• A ty? Nie jesz?
• Nie jestem głodna, rozpakuję zakupy. Potem pojadę do Crio – Ana wyszła do pracy, a Lena pojechała do szpitala.
  
  
  Bernabeu
  
  
• Wyglądasz jakbyś dostał w ryj – zaśmiał się Mesut
• nie, to co innego, chociaż tak się czuję – mruknął jego przyjaciel
• to co ci jest?
• Zakochałem się. - na co Niemiec parsknłą śmiechem - co cię śmieszy
• zakochałeś się? Serio? Ty? Ten co z zamkniętymi oczami wyczuł klub ze striptizem? I co z nią?
• Nie kocha mnie – wyjaśnił – rozumiesz, pierwszy raz się zakochałem. - zaśmiał się pod nosem Ozil, zawiązał but i udał się w kierunku murawy - Nie śmiej się – krzyknął za nim, ciebie też to spotka!
  
  
  Szpital
  
  
• Cześć – przywitała się z bratem
• Lenka! - objął szyję dziewczyny, całując ją w policzek
• mam coś dla ciebie.
• Co?
• tam ta ra ram – wyjęła z torby mały pakunek
• naleśniki! - ucieszył się – długo będziesz?
• A co? Chcesz, żebym już sobie poszła?
• Nie – zaśmmiał się
• to w takim razie dlaczego pytasz?
• Dziś jest mecz. - oznajmił – i pan doktor Martinez obiecał, że obejrzy go razem ze mną.
• To dobrze. A jak się czujesz?
• Wporządku. Każdego dnia co raz lepiej. - uśmiechnął się - a gdzie jest Ana
• w pracy. - wyjaśniła
• a ty? Dlaczego tu jesteś?
• Crio, każdego dnia cię odwiedzam, chyba że miałam jakąś delegacje. Ale to były wyjątki.
• Masz wolne? - spytał
• jestem w trakcie zmieniania pracy.
• Dlaczego?
• Wiesz.... czasem tak jest, że ludzie zmieniają prace.
• No dobrze – mruknął. Rozmawiali do późnego wieczora, gdy ktoś zapukał do dzwi, po chwili pojawił się starszy mężczyzna z szalikiem na szyji.
• Witaj Lena.
• Dobry wieczór.
• Gotowy na mecz? - spytał chłopca
• tak!
• Ja już idę, oglądajcie spokojnie i bez szaleństw.
• Dobrze – odpowiedział chłopiec, przytulił siostrę i pomachał jej na pożegnanie. Jak zawsze wsiadła do prawie pustego autobusu, zajęła miejsce pod oknem i przyglądała się doskonale znanym widokom za oknem.
  
  
  W tym samym czasie, Mesut
  
  
• Czego się tak szczerzysz? - spytał Sami przyjaciela
• Laski mnie uwielbiają. Popatrz tam – wskazał głową na grupkę dzewczyn z ogromnym transparentem. - każda jest gotowa, chętna i napalona na Magika
• oczywiście, gdyby nie ochrona rzucałyby w twoją stronę stanikami i majtkami z numerem telefonu.
• Wątpisz w to?
• Facet! Ogarnij się! Zacznij myśleć mózgiem, a nie fjutem!
• Sami, przesadzasz. Laski są od tego żeby je zaliczyć, a nie żeby kochać.
• Ty tak poważnie? - oburzył się jego rodak – kobiety trzeba szanować, rozpieszczać
• ale ja je rozpieszczam – zarechotał Ozil
• czym?
• No jak to czym? - zdziwił się
• no czym?
• Nie wiesz?
• Nie, nie wiem. Możesz mi powiedzieć.
• Jak to Sami określiłeś... ' fjutem' rozpieszczam je 'fjutem'
• wydoroślej. Mesut, wydoroślej.
• Ale o co ci chodzi?
• Ty się jeszcze pytasz!?
• Najpierw móisz, żeby rozpieszczać kobiety, potem że....
• musisz dorosnąć – mruknął i pobiegł w kierunku szatni. Kwadrans przed meczem, gdy wszyscy byli przebrani do pomieszczenia wszedł trener. Podał wyjściową jedynastkę w której znalazł się Ozil. Rozegrał tylko, albo według niektórych aż 45 minut. Zmarnował dwie pewne akcje, kilkunastokrotnie sfaulował, nie miał dobrego kontaktu z resztą drużyny. W czasie przerwy, trener zaprosił go na rozmowę w cztery oczy.
• Dlaczego nie wyjdę po przerwie? - syknął wściekły
• to ja powinienem być wściekły, a nie ty.
• Tak?
• Oczywiście, nie zmarnowałeś tylko dwóch akcji.
• Rozkręcam się, a poza tym za każdym razem kiedy byłem przy piłce laski piszczały ze szczęścia.
• Ty tak na poważnie? - spytał – dołącz do reszty, a potem na ławkę, bo zmieni cię Luka.
• Mogę po zmianie wyjść?
• Gdzie? - spytał trener marszcząc brwi
• do domu – mruknął – głowa mnie boli
• to na pewno z przepracowania – powiedział chłodno
• tak czy nie?
• Tak. - westchnął. Kiedy Luka zmienił Mesuta, ten drugi od razu poszedł do szatni, wziął prysznic, przebrał się i opuścił stadion. Upewnił się, że nikt go nie śledził i odjechał. Pojechał go klubu, którego odwiedzał każdego wieczora. Przy barze zamówił drinka i obserwował wijącą się przy rurze bardzo skąpo ubraną dziewczynę.
• Mesut? - usłyszał za plecami, obrócił się i zobaczył dziewczynę z kolorowym kartonem w dłoniach.
• Stella? Co ty tu robisz? Nie powinnaś odpoczywać w domu?
• Powinnam, ale przyszłam po swoje rzeczy, a ty nie powinieneś być na Bernabeu?
• Rozegrałem 45 minut, a teraz odpoczywam.
• Okey, rozumiem. Idę do domu, cześć
• cześć. - mruknął i wrócił do oglądania dziewczyny. Skinął do umieśnionego mężczyzny, wskazał na dziewczynę, która tańczyła, wręczył mu kilka banknotów i udał się na górę. Wszedł do ostatniego pokoju po lewej iusiadł w fotelu, po chwili pojawił się dziewczyna, na stole odstawiła tacę z szampanem i kieliszkami oraz cygara. Wyszła i niedługo po niej przyszła dziewczyna, która tańczyła przy rurze.
• Dokończyć dla ciebie taniec? - spytała
• tak – mruknął podszedł bliżej dziewczyny – ale to – wskazał na stanik – nie będzie ci już potrzebne.
  
  
  Lena
  
  
  Wysiadła dwa przystanki wcześniej, chciała się przejść i pozbierać myśli, szła przez pusty park na przeciw szła młoda dziewczyna z kolorowym pudełkiem i siatką pomarańczy, kiedy siatka pękła owoce rozsypały się we wszystkich kierunkach. Dziewczyna głośno westchnęła , odstawiła pudło i zaczęła zbierać owoce. Lena widząc wszystko szybko poszła jej pomóc.
• Dziękuję – uśmiechnęła się
• nie ma za co. Myślę, że ty zrobiłabyś to samo.
• Pewnie tak... Kurcze
• coś się stało?
• Nie mam gdzie spakować...
• poczekaj – mruknęłam Lena i zaczęła szukać czegoś w torebce – o! Proszę – podała jej torebkę z materiału. Obie spakowały owoce do torebki.
• Jestem Stella – podała jej dłoń
• Lena.
• Nie chcę być złośliwa, ale wydaje mi się że coś się stało.
• Jak zawsze, same problemy. - westchnęła
• jeśli chcesz wygadać się komuś kogo nie znasz, to możesz na mnie liczyć.
• W sumie...przyda mi się taka rozmowa.
• Może usiądziemy? - wskazała na ławkę. Obie usiadły na ławce i Lena zaczęła. Kiedy skończyła opowiadać, spojrzała na Stellę – myślałam, że mnie życie dało po tyłku, ale podziwiam cię, że się nie poddajesz.
• Straciłam pracę, brat w szpitalu, brak pieniędzy, wszystko na raz.
• I szef zboczeniec – dodała
• tak – mruknęła – a ty co miałaś na myśli mówić, że życie tobie dał po tyłku.
• Jestem w ciąży z facetem, który mnie kocha.
• CO? - zdziwiła się Lena – i ty uważasz, że...
• daj mi skończyć – przerwała jej – ale ja nie wiem czy go kocham, znaczy kochałam, zresztą sama nie wiem.
• To o co chodzi?
• On nie wie gdzie pracowałam. Jego najlepszy kolega mnie zna, ale nie wiem, że ja i on spotykaliśmy się.
• Możesz jaśniej?
• Byłam tanerką w nocnym klubie – wyjaśniła
• i tam poznałaś...tego..tego...co jest ojcem dziecka?
• Nie. Nie tam. Ma na imię Sami i pochodzi z Niemczech. Nie wie, że byłam tancerką. Jego najlepszy kolega jest u nas codziennym gościem. Nie wie, że spotykałam się z Samim. A Sami mnie znienawidzi jeśli dowie się, że pracowałam w tym klubie. Okłamałam go, powiedziałam że pracuję w restauracji jako kelnerka. Poznaliśmy się właśnie wtedy gdy zastąpywałam koleżankę, która dorabiała czasem właśnie jako kelnerka.
• I myślisz, że jeśli mu powiesz o tym że pracowałaś w klubie nocnym to pomyśli, że byłaś z tym jego kolegą?
• Tak. Na górze są pokoje, w których dziewczyny 'obsługują' klientów
• ty też?
• Nie, ja nie. - mruknęła – Lena?
• Hmm?
• Mówiłaś, że chciałabyś pracować gdziekolwiek?
• Tak.
• Chyba mogę ci pomóc....

Pani Prezes Happy Birthday:)
i tu Panowie wykonali taniec na Twoją cześć