Drunk in Love

Kolejna część historii Mr. and Mrs. Benzema :)

• dzień dobry – mruknął jej do ucha
• spać – wyszeptała
• maleńka już 10 – zaśmiał się – wstawaj
• Karim, ale mam wolne...są święta...spać – odparła
• a jak ci powiem, że czekają na ciebie naleśniki i...
• nie mogłeś od razu powiedzieć?
• Mogłem, ale lubię patrzeć jak rano mruczysz pod noskiem...jak nasze ziomki?
• Dobrze – odparła
• malutki jest nasz brzuszek – szepnął smutno – ale pocałować zawsze mogę
• nie teraz – odparła – muszę iść do łazienki
• nie dobrze ci?
• Siku...pamiętaj, że sikam za trzech. - zaśmiała się i wstała. Załatwiła swoją potrzebę i wróciła do pokoju – Karim?
• Tu jestem – odparł wychylając głowę przez drzwi tarasowe – jest ciepło, myślałem, że...
• pewnie. Jeszcze nie widziałam...ale tu pięknie
• dobrze, że nie polecieliśmy w góry...zmarzłabyś... a tu jest ciepło i jesteś szczęśliwa.
• Zawsze jestem szczęśliwa – odparła
• gdy na horyzoncie nie ma mojej matki.
• Karim przestań. Ty mi wystarczysz, przy tobie zawsze jestem szczęśliwa.
• Chcesz się przytulić? - spytał śmiejąc się
• skąd wiesz?
• Zawsze mówisz, że ci wystarczę, gdy chcesz się przytulić – wyjaśnił podchodząc do niej. Spojrzała na niego i uśmiechnęła się – wstań – poprosił
• po co?
• Chcesz się przytulić – odparł. Gdy wstała, usiadł na jej miejscu i przyciągnął blondynkę do siebie. Siedziała na jego kolanach i wdychała zapach jego skóry – wesołych świąt
• wesołych, wesołych – odparła
• czas coś zjeść – wskazał na talerz
• mogę siedzieć ci na kolanach?
• Oczywiście, pod warunkiem że...
• nakarmię cię – przerwała mu – a z czym są naleśniki?
• Z owocami.
• Pycha – szepnęła i odkroiła kawałek – otwórz buzie
• wiesz, co wydarzyło się pięć lat temu?
• Nie pamiętam – odparła jedząc
• 25 grudnia 2007 roku powiedziałaś 'tak'
• oświadczyłeś mi się!
• Dokładnie – przytaknął
• pamiętam wszystko...tego dnia byłeś taki...dziwny, nieswój
• nawet nie wiesz jak się bałem...
• czego? - zdziwiła się
• że powiesz 'nie', a wcześniej mnie wyśmiejesz, wyzwiesz i zostawisz. - odparł
• kochanie – wyszeptała głaszcząc jego policzek – jak mogłabym się nie zgodzić?
• bo...bo...ani nie byłem umięśniony, ani przystojny... a ty? Każdy na dzielnicy się w tobie podkochiwał, zawsze uśmiechnięta.... nie wiem dlaczego zgodziłaś się ze mną umówić, chyba z litości.
• Chcesz wiedzieć dlaczego? - przytaknął – byłeś najbardziej uroczym chłopakiem jakiego poznałam, który nie próbował 'wyrwać' mnie na tekst w stylu 'bolało jak spadłaś z nieba?' byłeś sobą, nieśmiały, słodki i prawdziwy. Wiesz, że dla mnie liczy się ile masz w głowie, a nie w bicepsie. Pamiętasz naszą pierwszą randkę?
• Proszę cię, nie przypominaj mi. - odparł chowając twarz we włosach dziewczyny
  " - jutro o 17. pasuje ci?
• Pewnie – uśmiechnął się – może na boisku? - spytał nieśmiało
• nie ma problemu – odparła – lepsze to od snobistycznych restauracji.
• Serio?
• Noooo
• to dobrze – mruknął
  Następnego dnia
• Jednak przyszłaś?
• A chciałeś, żeby mnie tu nie było? - spytała
• myślałem, że powiedziałaś to żeby...nie wiem....cieszę się, że jesteś – uśmiechnął się
• ja też. Mogę tu usiąść?
• Gdzie tylko chcesz...to może tam na trybunach?
• A na ławce?
• Jest średnio-wygodna – wzruszył ramionami
• chcesz, żeby było mi nie wygodnie? - spytała poważnie
• nie, nie, nie...słuchaj...bo...ja..no ten..chcia...
• hej spokojnie – zaśmiała się – jest okey, gorzej niż w klasie od matmy na pewno nie jest.
• No nie jest – odparł – ładnie wyglądasz..
• serio? - zdziwiła się – dziękuję
• jak zmarzniesz, to powiedz, okey? - przytaknęła – o co mogę zapytać?
• O co chcesz – odparła – długo grasz?
• Od kiedy pamiętam...nie umiem robić nic innego, więc mam nadzieję, że będę grać kiedyś w światowym klubie i reprezentacji.
• A nie grasz? - zdziwiła się – Olympique to chyba najlepszy klub we Francji.
• Tak, ale gram w drugiej drużynie, a reprezentacja...
• wszystko przed tobą. - uśmiechnęła się
• pokazać ci coś? - spytał – chodzi o piłkę – powiedział speszony
• domyślam się – powiedziała – pod jednym warunkiem...później mnie czegoś nauczysz.
• Jeśli tylko chcesz – uśmiechnął się, wziął piłkę i udał się na murawę, kopnął w piłkę i spojrzał w stronę blondynki
• uważaj! - krzyknęła, odwrócił się i dostał piłką odbitą od słupka prosto w twarz
• nic mi nie jest – odparł zakrywając oko
• nie wydaje mi się – odparła podchodząc do niego – odsłoń
• nie, przestań...jesteś dziewczyną
• i co? To że jestem dziewczyną, nie znaczy że...
• serio...żyję
• Karim odsłoń to oko, masz krew na ręku. - powiedziała – proszę, pokaż mi to oko.
• Nie martw się o mnie – powiedział – dam sobie
• nawet nie dyskutuj – przerwała mu i pociągnęła za rękę, którą nie zasłaniał twarzy, zaprowadziła w stronę ławki, na której kazała mu usiąść – Karim, to nie jest śmieszne...odsłoń to oko...może coś się stało i nie będziesz mógł już grać?
• Nawet tak nie mów – odparł – dobra – mruknął i zabrał dłoń
• o cholera – szepnęła i wyciągnęła chusteczki, delikatnie wytarła krew spływającą po policzku i powiece – nie wygląda to dobrze...trzeba będzie szyć
• co? - spytał zaskoczony – jak szyć? Czym? Gdzie?
• Wstawaj, idziemy do szpitala.
• Żartujesz sobie?
• Nie – odpowiedziała – wstawaj, szpital jest niedaleko, będziemy tam za pięć minut. - gdy doszli na miejsce, dziewczyna podeszła do okienka i za chwilę wyszła pielęgniarka, która zaprowadziła Francuza do zabiegowego. Wyszedł w towarzystwie lekarza – w porządku?
• Tak, to po prostu rozcięcie, za tydzień ściągniemy szwy. - uśmiechnął się – muszę wracać
• dzięki wujku, do zobaczenia – pożegnała się – jak się czujesz?
• Normalnie – odparł – rozumiem, że nie mam szansy na normalne spotkanie?
• Dlaczego? Jutro nie mam czasu, ale w niedziele jeśli masz ochotę i czas, to jestem wolna."
• ten szpital był taki romantyczny – westchnęła – ale bliznę masz do dziś – mruknęła
• a co o niej mówisz?
• Nie wiem...lubię facetów z bliznami. Są męscy, ale nie tak jak mój mąż.
• Bo jestem wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju. - odparł
• miałam takie szczęście, że cię spotkałam – odparła – rycerzu mój, zbawco, och!
• Gdybyś nie była w ciąży, to zaczął bym cię torturować łaskotkami.
• Bardzo śmieszne – odparł – pamiętasz ile mieliśmy lat gdy się poznaliśmy?
• Jak dobrze pamiętam, to 17, a zaręczyliśmy się gdy mieliśmy 20, a parą zostaliśmy gdy mieliśmy 18...szybko ci się oświadczyłem.
• Ale przeszło rok czekałam, aż mnie gdzieś zaprosisz, a nasze pierwsze spotkanie spędziliśmy na boisku i szpitalu.
• Dawno nie byliśmy na randce – odparł
• jesteśmy małżeństwem, a na dodatek ciężarnym
• to co? - wzruszył ramionami – nie mogę zaprosić żony na randkę?
• Możesz, tylko jesteś takim wariatem, że boję się co wymyślisz.
• Może pójdziemy do zoo? - zaproponował
• serio? - spytała – dawno...nigdy w żadnym nie byliśmy
• raz byliśmy – odparł – nie pamiętasz? Oglądaliśmy Harrego Pottera, a następnego dnia poszliśmy do zoo i w ogrodzie botanicznym w akwariach były węże, byłaś taka przerażona, że nawet nie zauważyłaś, jak jakiś pracownik zabrał węża, by wyczyścić akwarium, a gdy ponownie spojrzałaś w stronę akwarium i nie zobaczyłaś w nim węża, tylko uwięzionego człowieka, zaczęłaś tak przeraźliwie krzyczeć i uciekać, że nie mogłem cię dogonić.
• A przypomnieć ci jak pojechaliśmy pierwszy raz razem na wakacje? - spytała
• nie musisz – szepnął – to było
• mega urocze – dokończyła – każde wakacje z tobą były urocze.
• Szczególnie te w Brazyli – powiedział
• nie bardziej podobało mi się w Alpach, kilometr śniegu, drewniany domek, kominek
• wieczory przy kominku były bardzo przyjemne – rozmarzył się – to co? Idziemy do zoo?
• Ale nie będzie tam węży? - spytała
• ale będą tygrysy, żyrafy, słonie i co tam jeszcze...goryle
• jednemu siedzę na kolanach – odparła
• Ver... - zatkała mu usta naleśnikiem
• dobre, co? - przewrócił oczami i mocniej przytulił blondynkę – wyobraź sobie, że za dwa miesiące będę mieć brzuch wielkości piłki, albo dwóch.
• To będzie cudowne – uśmiechnął się – będziemy znać płeć naszych ziomków, zaplanujemy jak będą wyglądać pokoje, w domu będzie stos ubranek, zabawek, pampersów i smoczków.
• A nie lepiej jeden pokój? Przynajmniej na początek, będzie nam łatwiej, niż latać z jednego do drugiego pokoju. Wszystko w jednym miejscu.
• Tylko który pokój? - spytał
• jest z czego wybierać – zaśmiała się – może niedaleko naszej sypialni?
• Nooo a jak dzieci się będą budzić...
• to nie będziesz musiał w środku nocy iść przez cały dom.
• Ale mi chodziło, że mama ich będzie budzić – odparł
• po co mam je budzić? - zdziwiła się
• noooo Verka, wiesz o co mi chodzi – mruknął – mama i skrzypiące łóżko
• zapomnij – przerwała mu – zero, co najmniej rok przerwy.
• Dlaczego?
• Po pierwsze przez 6 tygodni lekarz ci zabroni, a potem ja ci zabronię.
• Bo?
• bo będę wyglądać jak wieloryb wyrzucony na brzeg.
• Nie przesadzaj. Pamiętasz jak kilka lat temu miałaś złamaną nogę i się tobą opiekowałem?
• Ty mnie tuczyłeś, a nie opiekowałeś
• nie protestowałaś – wzruszył ramionami – myślisz, że przeszkadzało mi gdy było cię troszkę więcej? Nie, więcej Verki do kochania...i dźwigania, ale miałaś większe piersi i tyłek, ale potem zachciało ci się wrócić do dawnej wagi.
• Nie mieściłam się w białe rurki.
• To twoje najwęższe spodnie – powiedział – ale bosko wyglądał tył
• normalnie – mruknęła
• nie, wiesz jak się chłopaki gapili gdy w nich przychodziłaś do mnie na trening.
• To zwykłe białe spodnie – wzruszyła ramionami
• nie mówię o spodniach, ale o twoim tyłku w nich....idealna brzoskwinka
• Benzema – syknęła delikatnie uderzając go w ramię
• kiedy to prawda – odparł rysując wybrzuszenie w powietrzu
• co to było?
• Tak wygląda twoja...
• nie kończ – odparła – co to za soki? - spytała
• ten jest pomarańczowy, ten ananasowy, a ten dla mnie.
• Czyli jabłkowy – mruknęła – chce ananasowy – dodała wlewając sok do szklanki - kawki nie będzie?
• W twoim stanie? - zdziwił się
• taką bez kofeiny?
• Nie, na najbliższe kilka miesięcy pożegnaj się z kawą – odparł
• okey – szepnęła – idę pod prysznic – powiedziała przeciągając się
• chyba idziemy – spojrzała na niego unosząc jedną brew – ty i ziomki.
• Ach tak, ja i ziomki...niedługo wracamy, tatku. - zaśmiała się
• nie zamykaj drzwi, okey?
• Okey – odparł. Weszła pod prysznic, namydliła ciało i poczuła na biodrach męskie dłonie
• umyć ci plecki? - spytał, zaśmiała się na to i podała butelkę płynu, wylał trochę na dłoń. Masował jej plecy okrężnymi ruchami. Cicho jękła i chwyciła go za dłonie – nie chcesz?
• Karim – wyszeptała łapiąc się z głowę – możesz podać mi ręcznik?
• Pewnie, coś się stało?
• Kręci mi się w głowie – wyszeptała, owinął ją ręcznikiem, wziął na ręce i zaniósł do łóżka
• mówiłem, żebyś nie myła się w tak gorącej wodzie – wyszeptał – a ty swoje
• to ostatni raz.
• To samo mowiłaś dwa dni temu. - odparł gładząc ją po mokrych włosach
• obiecuję – wyszeptała
• wezwać lekarza?
• Nie, już mi lepiej – powiedziała siadając na łóżku
• może przełożymy wycieczkę do zoo?
• Miała być to randka – odpowiedziała
• chcesz iść? - przytaknęła – ale na pewno?
• Tak Karim na pewno, zawsze słyszę 'ale na pewno?'
• kiedy słyszałaś 'ale na pewno?' - zdziwił się
• pamiętasz jak spytałeś mnie czy nie chcę być twoją dziewczyną?
  " - Hej Vera, masz ochotę na spacer? - spytał podchodząc do dziewczyny
• czemu nie...właśnie skończyłam zajęcia – uśmiechnęła się – coś się stało?
• Przepraszam cię za wczoraj.
• A co się wczoraj stało? - zapytała
• ten...ten pocałunek...ty...i ja...bo – jąkał się patrząc przed siebie – przepraszam
• nie masz za co.
• Jak to? - zdziwił się – nie powinienem, jesteśmy...chyba przyjaciółmi...jeśli nie chcesz mnie znać, to zrozumiem..nie będę mieć żalu, a ten pocałunek....to na prawdę nie wiem dlaczego to zrobiłem...to był przypływ chwili...serio przepraszam
• nie masz za co – powtórzyła – bo ten pocał...
• wybaczysz mi? - przerwał jej, na co głośno westchnęła
• pod jednym warunkiem
• okey, nie zbliżę się do ciebie, nie odezwę, będzie ciężko al...
• pocałujesz mnie jeszcze raz? - przerwała mu
• co? - spytał zaskoczony
• tak jak wczoraj – dodała szeptem – chyba, że... - spuściła głowę i zgarnęła włosy za ucho
• Verka – chwycił ją za podbródek i uniósł jej głowę. Przybliżył się, oblizał usta i delikatnie musnął wargi dziewczyny. Zdjęła sportową torbę z ramienia i chwyciła obiema dłońmi jego szyję, stanęła na palcach i pocałowała go. Niepewnie odwzajemnił pocałunek.
• Co? - spytała szeptem
• Bo ja chciałem się...skoro jedną kwestię mamy wyjaśnioną...chciałem się o coś zapytać
• to pytaj – powiedziała wciąż trzymając go za szyję
• jesteś...wyjątkowa – szepnął – i...i zależy mi na tobie...nie chciałabyś spróbować?
• Karim...czy ty...
• w sensie....ty i ja...jako...para...nie chciałabyś być moją...dziewczyną?
• Pewnie – zaśmiała się
• ale na pewno? - spytał zakłopotany
• na pewno – szepnęła
• to znaczy, że mógłbym cię trzymać za rękę...i
• całować, przytulać i co jeszcze zapragniesz – uśmiechnęła się
• al...
• na pewno – przerwała mu"
• wiesz jak było mi głupio, gdy cię wtedy pocałowałem pod tym kinem? Całą noc nie spałem i myślałem jak cię przeproszę.
• za to ja nie spałam i przeżywałam ten pocałunek.
• Poważnie? - zdziwił się
• no tak – mruknęła – ale następnego dnia – zaśmiała się
• przyssałaś się do mnie jak do soku malinowego.
• Jakoś ci to nie przeszkadzało.
• Nie...mi nigdy...nawet deszcz nam nie przeszkadzał.

Dziś wieczorem zacznę pisać dalszą część historii Lulu i CR :)

do napisania :) 

P.S. niedługo ostatnia część Naughty Girl :))

Drunk in Love

Siedziała na podłodze niedaleko rozpalonego kominka, ocierała spływające łzy, nie wracał od godziny, nie wiedziała co ma zrobić. Usłyszała jak otwierają się drzwi spojrzała w tamtą stronę i ujrzała piłkarza. W ręku trzymał reklamówkę

• chodź na górę – powiedział
• Karim...ale ja
• po prostu chodź – szepnął, podał jej dłoń i pomógł wstać. Po cichu weszli na górę, otworzył drzwi od łazienki, weszła pierwsza, a następnie piłkarz. Prze kluczył zamek w drzwiach i podszedł do stolika i wysypał na niego zawartość torebki – tylko tyle udało mi się kupić.
• Testy ciążowe?
• Tak – przytaknął – jeśli nie chcesz...
• chcę...tylko....mam sikać przy tobie?
• Tak...tu masz kubeczek – uśmiechnął się
• może na początek rozpakujmy testy? - zaproponowała
• okey – mruknął – tu trzeba nasikać – wskazał palcem – a w tym..też tu
• możesz się odwrócić? Krępuję się
• nie masz czego
• a jak sobie osikam rękę?
• To ja będę trzymać, a ty sikać.
• Karim...przestań – schowała twarz w dłonie – daj ten pojemnik – gdy skończyła robić testy zwróciła się w stronę piłkarza – boję się
• nie masz czego – uśmiechnął się – jestem przy tobie....Ma minąć pięć minut?
• Od trzech do pięciu.... a ile minęło?
• Jakaś niespełna minuta – odparł i spojrzał na puste pudełka po testach ciążowych – dwadzieścia testów – westchnął
• dlaczego tyle kupiłeś?
• Żeby mieć prawie stu procentową pewność. Później pójdziemy do lekarza, jeśli okaże się, że będziemy mieli dziecko.
• Już nie mogę...boję się...denerwuję...nie wiem co jeszcze.
• Odwracamy się na trzy? - spytał, przytaknęła – ty odliczasz
• raz....dwa....dwa i pół...dwa i trzy czwarte...trzy – odwrócili się i spojrzeli na testy
• okey, nie wiem o co chodzi...na każdym są albo dwie kreski albo krzyżyk
• co powiedziałeś? - spytała
• nie widzi...dlaczego zasłoniłaś oczy?
• Bo się boję – wyszeptała i otworzyła oczy – o boże
• co to znaczy?
• Przeczytaj – podała mu dwie ulotki, przejrzał je i spojrzał na dziewczynę – możesz w to uwierzyć? - spytał szeroko się uśmiechając
• wszystkie pozytywne
• jesteś...jesteśmy w ciąży – odparł – powiedz, że płaczesz ze szczęścia – nie odpowiedziała, tylko przytaknęła głową. Uniósł ją w górę, oplotła jego biodra nogami,, a szyję ramionami.
• Nie wierzę – wyszeptała – jestem.....jestem w ciąży.
• Vera kłamałem....PS4 nie jest najlepszym prezentem....to jest najlepszym prezentem.
• Ale wiesz, że test nie jest
• ale dwadzieścia to co innego...Vera...masz ochotę na to co ja?
• Seks to nie wszystko...w życiu jest też nutella i bita śmietana...
• no i później mamy seks z bitą śmietaną i nutellą – odparł i wyniósł ją z łazienki. Podszedł do drzwi i zamknął je na klucz. Całowała jego skronie, usta i szyję. Delikatnie położył ją na łóżko, spojrzał jej w oczy, a następnie namiętnie pocałował jej usta. Powoli rozpinała guziki od jego koszuli. Nie odrywali od siebie ust, cieszyli się chwilą bliskości. Gdy koszula wylądowała na podłodze przerwał pocałunek. Uśmiechnął się łobuzersko i ściągnął z blondynki sukienkę zostawiając ją w samej bieliźnie. Zwinnie rozpiął zapięcie od stanika, który wylądował niedaleko koszuli.
• Karim – wyszeptała – kochanie...
• myślisz, że to bezpieczne? - zapytał zachrypniętym głosem – że dziecko, nie będzie czuło się zawstydzone, gdy tata będzie mamę...no wiesz...w końcu to będzie coś nowego dla niego
• Karim...proszę cię...nie rozmieszaj mnie...szczególnie teraz...gdy na prawdę mam na cieb..- nie skończyła, bo zatopił się w jej ustach – po prostu mnie kochaj

Następnego dnia, poranek

obudził ją ciepły oddech pieszczący jej szyje. Powoli otworzyła zaspane oczy. Delikatnie odwróciła głowę w stronę męża, który nadal spał. Zwinnie odwróciła się przodem do niego wtulając w nagą klatkę. Objął ją mocniej i pocałował w czubek głowy.

• obudziłam cię? - wyszeptała
• nie – odparł – pół nocy nie spałem
• dlaczego?
• Rozmyślałem...jakoś nadal nie mogę w to uwierzyć – odparł i otworzył oczy
• ale cieszysz się?
• Czy się cieszę? Żartujesz? - zaśmiał się – najchętniej wykrzyczałbym to całemu światu.
• Tatuś Karim jest szczęśliwy – zaśpiewała
• cholernie szczęśliwy....ciekawe do kogo będzie podobny
• albo podobna – dodała
• dopóki nie dowiemy się czy to chłopiec czy dziewczynka...musimy się jakoś do dziecka zwracać...wiesz czytałem, że powinno się do dziecka mówić od początku.
• Fasolka?
• To wskazuje na to, że to dziewczynka, a jak to będzie chłopiec?
• To co? - wzruszyła ramionami
• niech będzie uniwersalnie...po tatusiu?
• Kretyn? - zdziwiła się
• bardzo śmieszne...ziom
• co?
• no ziom...tata jest ziomem...i dziecko też będzie ziomem
• przestań oglądać te filmy, bo ci mózg totalnie zjedzą....ziomalu
• czyli ustalone – ucieszył się
• chodź na dół....mam ochotę
• na ogórki? - przerwał jej
• nie
• nutelle z ogórkami, ketchupem, bitą śmietaną i lodami
• przestań, bo zwymiotuje – odparła – mam ochotę na zieloną herbatę.
• To chodź, ja zrobię, a ty będziesz siedzieć – odparł wstając z łóżka – chodź kochanie
• no moment – westchnęła
• zapraszam kochanie...na co masz ochotę? Został jeszcze tort.
• Może...dlaczego nie....daj kawałek...z czego się cieszysz?
• Moje piękne dwa w jednym
• co dwa w jednym? - spytała kobieta wchodząc do kuchni
• Vera jest moją pięknością
• wychudzoną – dodała
• już niedługo – odparł – za godzinę jedziemy do miasta, potrzebujesz coś?
• Tu potrzeba cudu, żebym miała to czego potrzebuje – fuknęła
• smacznego kochanie
• tak dużo? - zdziwiła się
• teraz będziesz jeść za dwoje – uśmiechnął się – zjesz i pojedziemy
• w piżamie mam jechać?
• Ubierzesz się i pojedziemy
• Karim? - spojrzał na żonę – a kiedy umówiłeś lekarza?
• Nie ważne maleńka, nie martw się tym..po prostu pojedziemy zobaczyć naszego ziomka.
• Potwierdzić jego obecność – odparła – a jeśli nie jestem w ciąży...tylko nie wiem..umieram?
• Nawet tak nie mów – odparł – dwadzieścia testów nie mogą się mylić. Będziemy rodzicami.
  Dwie godziny później
• już nie mogę – szepnął – już chcę...
• Dzień dobry państwu – wszedł lekarz
• pani Vera Benzema...z mężem jak mniemam
• tak – przytaknęła
• położy się pani tutaj i odsłoni brzuch
• a dla mnie miejsce?
• Pan nie musi się kłaść – uśmiechnął się – może usiąść pan obok żony.
• A będę widzieć syna?
• Spokojnie, jeszcze nie mamy pewności.
• Ja mam – odparł – i dwadzieścia osikanych przez ciebie testów.- lekarz tylko się uśmiechnął
• dobrze, poczuje pani zimny żel. W tym ekranie zobaczą państwo co mamy w środku. Jeszcze tylko chwila...
• to dziecko? - spytał piłkarz - ma mój nos i oczy i resztę twarzy!
• To twoje odbicie kretynie - odparła dziewczyna – usiądź na miejscu
• no okey...to gdzie moje dziecko...bo ja tu nic nie widzę
• 12 tydzień...tu widać główkę...a tu rączkę, drugą rączkę i trzecią....
• o boże co to za mutant z trzema rękami? - zdziwił się piłkarz
• Jest i czwarta – dodał lekarz – to nie mutant..to bliźniaki
• bliźniaki? - powtórzyła
• jeden strzał dwa gole – mruknął piłkarz
• Karim – syknęła
• no co? - wzruszył ramionami – a zdjęcie dostaniemy?
• Oczywiście, nawet nagranie z badania...chcą państwo...
• chcemy – powiedział szybko...znać płeć i co tam jeszcze
• na płeć jest jeszcze za wcześnie, ale możemy posłuchać bicia serc. - gabinet wypełniły dźwięki rytmicznych bić, blondynka mocniej ścisnęła dłoń męża, który jak zaczarowany wpatrywał się w ekran na którym widać było tylko różne odcienia szarego – to wszystko – lekarz wytarł brzuch dziewczyny do koperty spakował płytę CD i zdjęcia USG – wypiszę pani receptę na witaminy...
• moja żona ostatnio schudła, a nie przytyła, więc też coś na przytycie.
• Nie ma czegoś takiego – odparła
• czasem się zdarza, że chudnie się na początku ciąży – wyjaśnił – nie ma się pan czym przejmować, niedługo wszystko wróci do normy... to dla państwa.
• Czyli z dzieckie..dziećmi wszystko okey? - spytał
• tak, dzieci prawidłowo się rozwijają. Wystarczy, żeby pani się nie stresowała, nie przemęczała i nie dźwigała ciężkich rzeczy. To wszystko
• Kiedy następna wizyta? - spytał napastnik
• za dwa tygodnie – odparł lekarz
• będziemy na pewno – uśmiechnął się
• do widzenia – powiedziała przy drzwiach
• do widzenia – odparł lekarz
• no tak tak...cześć – gdy wyszli z budynku piłkarz zatrzymał się, by wyciągnąć telefon
• odbierz – powiedziała
• ale to mama...nie chcę żeby nam przeszkadzała w takiej chwili
• Kochanie – szepnęła
• nie, nie. Chcesz gdzieś pojechać i to uczcić?
• Za trzy godziny masz trening, a ja też muszę pojechać do pracy – odparła
• ale święta spędzamy w czwórkę – wyszczerzył się
• w czwórkę?
• No tak. Nasze ziomki i my.
• Jesteś niemożliwy – pokręciła głową – możemy jechać?
• Oczywiście skarby. - uśmiechnął się
  Wieczorem
• Jesteśmy – krzyknął wchodząc do domu
• nareszcie...synku, jak się czujesz?
• Dobrze mamo.
• A co tam masz? - spytała wskazując na dużą kopertę
• coś bardzo dla nas ważnego.
• Dla nas?
• Dla Very i dla mnie – wyszczerzył się – już kupiłem ramkę i wstawimy zdjęcie
• czyje zdjęcie?
• Ziomków – uśmiechnął się
• możesz jaśniej?
• Oczywiście, a gdzie tata?
• W salonie – odparła
• to chodźmy do salonu i tam wam wszystko powiemy. - pomógł zdjąć żonie płaszcz, chwycił ją za rękę i udali się do salonu
• no mów do cholery! Bo już nie mogę - krzyknęła rodzicielka
• jesteśmy w ciąży – powiedział piłkarz kładąc dłoń na brzuchu dziewczyny
• CO? - spytała kobieta – jesteście pewni?
• Byliśmy u lekarza – dodał
• dokładnie – uśmiechnęła się – to 12 tydzień
• a żeby było fajniej to.... - powiedział
• Karim, mów. Bo twoja mama zawału dostanie – zaśmiał się ojciec
• to bliźniaki – wyszczerzył się
• żartujesz! - krzyknęła starsza kobieta
• nie mamo – pokręcił głową – a tu mam pierwsze zdjęcia naszych ziomków. Zobacz.
• Cóż...możemy wam tylko pogratulować – powiedział ojciec piłkarza – teraz będziemy czekać, aż pojawi się brzuszek – uśmiechnął się
• mów za siebie – syknęła starsza kobieta i poszła na górę
• Karim...
• to nie twoja wina – powiedział – usiądź, lekarz mówił, że masz się nie przemęczać i nie stresować i martwić też się nie możesz.
• Od razu położę się w trumnie. - mruknęła krzyżując ręce na piersi
• Martwię się o was maluszku – powiedział kładąc dłoń na podbrzuszu dziewczyny – o ciebie i ziomków. Jesteście dla mnie najważniejsi – dodał i pocałował ją w skroń
• Jeśli tak będziesz się zachowywać przez najbliższe 30 tygodni, to dosłownie zwariuję.
• Nie przesadzaj – odarł – tato, może
• żadnego alkoholu – odparła
• no dobrze, więc...co powiesz na kolacje w restauracji? Trzeba to uczcić.
• Zapytaj mamę... ja się dostosuję – powiedziała siadając obok teścia
• no dobra – mruknął – a ty ta... - nie skończył, bo przerwał mu dźwięk jadących kółek od walizki – mamo...co robisz...zostaw tą walizkę
• wyjeżdżam – fuknęła
• mieliście jechać po jutrze – odparł
• tak będziesz stać czy mi pomożesz?
• Już idę – odparł, zniósł walizkę, a kobieta zeszła zaraz za nim – możesz wyjaśnić...
• widzimy się w domu – powiedziała do męża – do widzenia, uważaj Karimku na siebie i pamię....
• PRZESTAŃ – ryknął piłkarz- rozumiesz! Przestań tak traktować moją żonę! Pogódź się z tym, że jesteśmy od dwóch lat małżeństwem i niedługo będziemy rodzicami... Mam tego dość, albo się zmienisz, albo...
• NIE ODZYWAJ SIĘ TAK DO MNIE!! jesteś moim synem! Nie dość, że mieszkasz daleko od domu, to jeszcze z nią! - wskazała palcem na blondynkę
• masz przeprosić Verę – powiedział poważnie
• ani mi się śni.
• Żądam, żebyś przeprosiła moją żonę – powiedział przez zęby.
• Karim – wyszeptała blondynka wstając i podchodząc do napastnika
• nie teraz kochanie...więc jak, mamo?
• To ja powinnam być przeproszona – powiedziała – odwieź mnie na lotnisko.
• Zamówię ci taksówkę – odparł wyciągając telefon
• Karim...posłuchaj...może będzie lepiej, gdy...
• nie Vera, nie zostawię tak tego. Szacunek, to nie tak wiele. - odpowiedział
• popełniasz błąd – syknęła – niech nawet nie mówią do mnie babciu. Żegnam.
• Karim...Karim zrób coś – powiedziała blondynka – przecież to...
• nie zaczynaj – odparł i poszedł na górę
• przepraszam cię za nią. - powiedział starszy mężczyzna – ona po... - przerwał mu huk z góry
• KARIM! - krzyknęła i podbiegła na górę. Weszła do sypialni i zobaczyła piłkarza siedzącego na łóżku, na podłodze było pełno szkła, a na szafce brakowało ramek z rodzinnymi zdjęciami – Karim...co zrobiłeś? - podeszła bliżej i zauważyła jego zakrwawioną dłoń – Karim – wyszeptała – kochanie posłuchaj
• wyjdź – powiedział przez zęby – nie chcę wam zrobić krzywdy.
• Pamiętasz? Wszystkie problemy dzielimy na dwoje – odparła próbując usiąść mu na kolana.
• Vera – wyszeptał i przyciągnął dziewczynę do siebie. Wtulił się w jej drobne ciało i zaczął płakać – nie mam siły..Vera, już nie daję sobie rady
• kochanie – wyszeptała głaszcząc go po głownie – to moja wina...twoje kłótnie z matką...to przeze mnie...nie wiem dlaczego mnie nie cierpi......Kocham cię i chcę dla ciebie wszystko co najlepsze, jeśli będziesz szczęśliwy, to możemy się rozwieść, nie chcę być powodem twoich kłótni z mamą. Oczywiście, nie odbiorę ci dzieci, będziesz mógł widywać je kiedy tylko zapragniesz.
• Zwariowałaś? Jesteś dla mnie najważniejsza. Kocham cię bardziej od piłki nożnej, gdyby nie ty nie byłbym tym kim jestem. Jesteś moją siłą i miłością... tylko ty potrafisz mnie uspokoić - otarła jego mokry policzek i pocałowała zimny nos – kocham cię..znaczy...was.
• Chodź, musimy przemyć tą ranę – wskazała na dłoń Francuza, zaprowadziła go na dół, z kuchennej szafki wyjęła małą apteczkę, przemyła ranę i opatrzyła ją – gotowe
• co ja bym bez ciebie zrobił?
• Nie wiem, rozbił szybę, zdemolował dom...
• Vera...przepraszam, nie wiem co we mnie wstąpiło...mogłem was skrzywdzić
• nic się nie stało – uśmiechnęła się – przytulisz mnie?
• Pewnie...chodź do mnie – wyszeptał
• dzieciaki? - odezwał się mężczyzna
• tak tato?
• Na mnie też już czas, wrócę z....
• nie chcesz pojechać z nami na kolacje? - spytał
• czemu nie – odparł – trzeba się odstresować przed powrotem do domu.
• Okey, to jedziemy – uśmiechnął się piłkarz
• mogę się tylko przebrać? - spytała blondynka – wracam za pięć minut.
• Ale pięć mała!
• Okey – zeszła pięć minut później ubrana w ciemne rurki, luźny sweter i marynarkę. Długie blond włosy spięła w kucyk – gotowa. Możemy iść. Co tak się uśmiechasz?
• Nie mogę się doczekać kiedy będzie widać brzuszek z dwoma ziomkami. Mam nadzieje, że będą to chłopcy. Z dziewczynami bym nie wyrobił.
• Przecież nie ważne co, ważne że zdrowe – powiedział starszy mężczyzna
• właśnie – uśmiechnęła się – możemy już iść? Jeste... - przerwał jej dzwonek do drzwi
• pójdę otworzyć – powiedział, udał się w stronę wejścia i otworzył drzwi za którymi stała starsza kobieta, uśmiechała się od ucha do ucha – ciocia?
• Pewnie Karimku, co ty taki zdziwiony? - zaśmiała się – nie przywitasz się?
• Pewnie ciociu, ale wejdź do środka zaczyna padać – odparł – VERA!
• Co się drzesz? - spytała idąc w ich stronę – CIOCIA? - spytała zdziwiona – CIOCIA!!!
• i kto się drze? – zaśmiał się widząc jak blondynka wisi cioci na szyi – Verka
• no chwila, teraz moa kolej – odparła – pojedziesz ciociu z nami do restauracji?
• Jeśli tego chcecie i nie będę wam przeszkadzać...
• ty nam nigdy nie będziesz przeszkadzać – powiedział piłkarz – tata też idzie
• Henry tu jest? - spytała – a moja nienormalna siostra?
• Już pojechała...obraziła się i była delikatnie mówiąc niemiła dla Very.
• Pogadam sobie z nią – uśmiechnęła się – a miała jakiś powód?
• Powód do szczęścia – powiedział Francuz i położył dłoń na podbrzuszu blondynki
• żartujecie? - wyszeptała. Pokręcili przecząco głowami – to ogromne szczęście. Gratuluje dzieci, to cudowna wiadomość – odparła ocierając łzę
• na dodatek to podwójne szczęście – dodał
• nie rozumiem – zmarszczyła brwi
• to bliźniaki! - powiedziała blondynka – 12 tydzień, mamy zdjęcia USG i płytę z biciem serc
• Verka, aż promieniejesz, nie mówiąc o nim – wskazała głową na piłkarza
• a możemy już jechać? - spytał dziewczyna
• pewnie – potwierdziła kobieta – musisz się dobrze odżywiać, Karim będzie tego pilnować
• możemy jechać – powiedział piłkarz, gdy wrócił z ojcem – mówiłem coś o obcasach
• Karim misiu – mruknęła – chcę ci się podobać.
• Zawsze mi się będziesz podobać, na obcasach czy w japonkach. Jesteś piękna i atrakcyjna. - wsiedli do samochodu, podjechali pod włoską restaurację, gdy wysiadali do napastnika podeszło kilka osób, gdy skończył podpisywać koszulki wziął blondynkę za rękę i weszli do środka. Usiedli przy stoliku, przy którym siedział jego ojciec i ciocia.

To na tyle, tak mnie wena wciągnęła i coś powstało. Na ten moment w 'magicznym zeszycie' mam 1/3 rozdziału YGLaBN

Mam nadzieję, że się podoba :) Benz i bliźniaki....

Drunk in Love

• Karim....Karim...wstawaj...
• jeszcze 5 minut – mruknął
• kochanie, obudź się. - powiedziała wprost do jego ucha – twoja mama była tu już trzy razy.
• To co? Chcę spać – odparł
• nie zejdziesz na śniadanie?
• A no chyba, że na śniadanie – odparł i wstał z łóżka
• ubierz coś na siebie.
• A po co?
• Twoja mama się wystraszy – zaśmiała się – masz spodnie – podała mu ubranie i wyszła z sypialni, z której po chwili wyszedł piłkarz – z gołą klatą?
• Gorąco mi, maleńka. - powiedział – to co z tym śniadaniem?
• Chodź – splótł ich palce razem i zeszli do jadalni.
• A gdzie mama?
• Pierw ja – powiedziała stając na przeciw męża
• już mi się to podoba – uśmiechnął się
• wiesz, że dziś jest wyjątkowy dzień i z tej okazji chciałabym ci coś powiedzieć...i dać...proszę – podała mu starannie owinięty białym papierem karton, który przewiązany był granatową kokardą – wszystkiego najlepszego kochanie.
• Rocznicę ślubu mamy we wrześniu.
• Masz dziś urodziny głuptasie – zaśmiała się
• zapomniałem – klepnął się w głowę
• mój mąż jest już stary – zaśpiewała – ale i tak cię kocham.
• Czekaj, za tydzień powiem ci to samo. Dziękuję...mogę otworzyć?
• Oczywiście, że możesz, już nie mogę się doczekać.
• A co to takiego?
• Zestaw noży, ten który oglądaliśmy w sklepie – powiedziała poważnie
• żartujesz?
• I toster, który ostatnio spaliłeś.
• Cudowny prezent kochanie – mruknął
• noooo otwórz, bo nie wiem czy ci się spodoba.
• Ten toster z pewnością jest cudowny.
• Nie chcę cię obrażać, ale z roku na rok jesteś głupszy....przecież nie kupiłam ci tostera...chociaż przydałby się...i nie jestem tak pomysłowa jak ty, żeby na urodziny kupić mikser.
• Do końca życia będziesz wypominać mi ten mikser?
• Nie, skąd. Myślałam, że na Walentynki kupisz mi odkurzacz, oczywiście czerwony...taki romantyczny – przewrócił oczami i rozwiązał wstążkę, rozerwał papier i momentalnie podniósł żonę – nie tak gwałtownie.
• Jesteś cudowna.
• Podoba ci się?
• Żartujesz? Kurde, myślałam, że jak sobie go kupię, to mnie z nim z domu wyrzucisz.
• Cieszę się, że ci się podoba – szepnęła i pocałowała go w czoło
• to idziemy grać...ale pierw śniadanie, tak?
• Karimek, chodź do mamusi – przerwała starsza kobieta – postaw Verę i daj mamusi słodkiego buziaczka....a co to takiego?
• To PS4 – powiedział – najlepszy prezent urodzinowy, jaki mogłem dostać.
• Ja na urodziny chciałabym wnuka – mruknęła – no...to wszystkiego najlepszego synku, dużo zdrowia, szczęścia, miłości, czego tam sobie zapragniesz, dziecka i...i wystarczy.
• Dziękuję mamo – rodzicielka wróciła do kuchni, a piłkarz usiadł na krześle obok żony, gdy spojrzał na Verę, miała opuszczoną głowę i patrzyła na swoje paznokcie – kochanie, co się dzieje?
• Nic – szepnęła – nic mi nie jest. Kochanie przestań się mną zamartwiać, masz urodziny, a ja dam sobie radę....zaraz wracam – odparła i szybko opuściła pokój, zamknęła za sobą drzwi od łazienki, puściła wodę i zwymiotowała, spuściła wodę, opłukała twarz
• Vera? Otwórz.
• Zaraz wyjdę – odpowiedziała. Zakręciła kurki, wytarła buzię w ręcznik i wyszła
• co się dzieje? - zapytał
• nic, musiałam się załatwić – spojrzał na nią podejrzliwie – sikałam
• sikałam czy wymiotowałam? - zapytał – ubierz się jedziemy do lekarza.
• Ale jestem głodna – zaprotestowała – w brzuchu mi burczy.
• Zjesz i jedziemy – odparł
• a zaniesiesz mnie na dół? - zapytała słodko
• w moje urodziny, to mnie powinnaś nosić – odparł i jedną ręką uniósł dziewczynę
• ale jesteś silny – powiedziała – jestem pod wrażeniem.
• Przestań się ze mnie nabijać. Wieczorem chciałem iść, do restauracji, ale zostaniemy w domu, musisz odpoczywać.
• Ale już mam plany na wieczór.
• Jakie? - zdziwił się
• masz urodziny, zaprosiłam kilka osób, ale jeśli nie chcesz, to...
• z pewnością będzie miło – przerwał jej – ale nie pozwolę ci pracować.
• Co masz na myśli?
• Zamówimy jedzenie żebyś się nie przemęczała. Nikt nie zauważy.
• Karim, ale...
• żadnego ale.... a wiesz czego dziś jeszcze nie słyszałem? - zaprzeczyła głową – "kocham cię najwspanialszy mężu na świecie" – spojrzała na niego unosząc jedną brew – wystarczy, że powiesz "kocham cię"
• przecież wiesz, że cię kocham – szepnęła
• wiem, ale lubię gdy to powtarzasz – uśmiechnął się

Dwie godziny później


• Karim, ale na prawdę nic mi nie jest. Możemy jechać do domu i odpuścić badania – szepnęła ściskając rękę piłkarza
• chcę mieć pewność.
• Pani Benzema, zapraszam – powiedziała młoda kobieta, weszła do gabinetu zamykając za sobą drzwi. Lekarz wykonał jej badania
• odczuwa pani zmęczenie?
• Tak, ale to przez pracę. - odparła
• dobrze. - zadał jeszcze kilka pytań, następnie wypisał receptę na witaminy.
• Tak szybko? - zapytał, gdy pomagał ubrać żonie płaszcz
• tak, nic mi nie jest.
• Ale masz receptę – odparł
• to na witaminy, lekarz powiedział, że to przemęczenie.
• Mówił coś jeszcze?
• Nie mogę dźwigać ciężkich rzeczy.
• Od ciężarów masz mnie..Daj tą receptę...chcę zobaczyć, co będzie brać moja żona. - odparł, gdy byli już w samochodzie.zrobili zakupy, w restauracji złożyli zamówienie i wykupili leki.
• Podjedziemy jeszcze w jedno miejsce.
• Gdzie konkretniej?
• A coś słodkiego? - spytała
• dobrze skarbie – szepnął
• poczekasz w samochodzie, a ja szybko wyskoczę i...
• nie wydaje mi się. Jeszcze zemdlejesz mi po drodze. - odparł – idę z tobą
• ale Karim...kochanie proszę, tort jest niespodzianką. - szepnęła
• to wejdę z tobą, ale się odwrócę i nie zobaczę tortu, a potem wrócimy do auta. Sama powiedziałaś, że nie możesz dźwigać.
• No dobrze, chodź. - westchnęła, weszli do środka, zgodnie z obietnicą, odwrócił się tyłem i oglądał wystawę rodzinnej cukierni. - dzień dobry, chciałabym odebrać zamówienie.
• Na jakie nazwisko?
• Benzema – odparła
• Vera Benzema, zgadza się?
• Tak – przytaknęła
• proszę tu podpisać – wskazała starsza kobieta – a to dla...
• dla mnie – powiedział nagle piłkarz – moja żona nie może dźwigać.
• Gratuluję – uśmiechnęła się kobieta
• Przemęczenia?
• Przepraszam, zareagował pan tak, jakby pani była...
• w ciąży – dokończyła – nic się nie stało, dziękujemy i do widzenia.
• Vera...kochanie...posłuchaj....Verka
• czemu wszyscy wokół mówią o dzieciach? - spytała łamiącym się głosem
• wydaje ci się – odparł pakując tort do samochodu
• a jeśli nie będziemy mogli mieć dziecka?
• Nawet tak nie mów.
• Karim, ale nie rozumiesz...chcę mieć dziecko, nawet bardzo...jak widzę, pary z dzieckiem, albo gdy taki maluch mówi mamo... - mówiła płacząc, podszedł do niej i objął ramionami
• jeszcze nam się uda...zobaczysz...niedługo będziemy rodzicami...proszę cię, nie płacz...
• przepraszam – wyszeptała – już mnie to przerasta.
• Kochanie pamiętaj, zawsze będę cię wspierać. Jesteśmy razem i wszystkie problemy dzielimy na dwoje. Damy sobie rade. Już nie płacz – otarł łzy z jej policzków i pocałował w czoło – wracajmy, prześpisz się, zrobię ci kąpiel z różową pianą i będziemy się dobrze bawić. O nic się nie martw, wszystkim się zajmę i żadnego 'ale'.
• Jesteś cudowny, nie wiem jak ze mną wytrzymujesz.
• Jeśli ja jestem cudowny, to ty...
• nie słodź – mruknęła – nie przy twojej mamie. Ostatnio dziwnie się na nas patrzyła.
• Mogłaś głośniej zakomunikować, że.....
• wystarczy – powiedziała rumieniąc się
• i taką cię uwielbiam. W dzień grzeczna i niewinna, a nocą zamienia się w nimfomankę.
• Karim, proszę. Na prawdę już wystarczy. - mruknęła chowając twarz w dłonie.
• Kochanie, jesteśmy małżeństwem od dwóch lat, a ty wciąż się rumienisz.
• Zatrzymaj się. Wysiadam.
• O nie. Już siedzę cicho – odparł, jechali przez chwilę w ciszy – yhmm...och....och....Karim
• przeginasz
• Karim...ouu...Ka...ałaaaa, to bolało – potarł ramię, w które uderzyła go blondynka.
• Nareszcie jesteśmy – szepnęła, zaparkował na podjeździe,wysiedli z samochodu, Karim otworzył bagażnik i gdy dziewczyna brała torbę, złapał ją za rękę – co?
• Lekarz zabronił ci nosić ciężkie rzeczy
• ale to...
• żadnego ale. Ja wszystko przyniosę, a potem kąpiel.
• No dobrze, na początek zabierz tort, tylko ostrożnie. A potem reszta.
• Oczywiście. - gdy wszystkie zakupy były rozpakowane, weszli na górę
• Karim – wystraszona złapała rękę chłopaka – słyszałeś? Co to było? - spytał szeptem – o cholera, myślisz, że to niedźwiedź?
• U nas w domu? - zaśmiał się
• to w takim razie, co wydaje takie dźwięki?
• Chyba moja mama...chrapie
• ooo...to już wiem po kim to odziedziczyłeś. - zaśmiała się – też jestem śpiąca.
• Pierw kąpiel, sen czy se...rnik?
• Nie ma sernika – odparła – mam ochotę na kąpiel i jogurt truskawkowy.
• Jogurt truskawkowy? - zdziwił się
• no tak. Co w tym dziwnego? - spytała
• nie mamy truskawkowego jogurtu. Nigdy nie kupowaliśmy truskawkowego, zawsze brałaś naturalny, albo waniliowy. Ale jak chcesz, to kupiliśmy truskawki, więc...
• nie, to nie chcę. - odparła – wykąpię się, idziesz ze mną?
• Wspólna kąpiel?
• Nie, ja będę się kąpać, ty możesz patrzeć....bez dotykania.
• W takim razie wolę zająć się konsolą. - mruknął – cześć – wyszedł z sypialni, a dziewczyna weszła do łazienki, napuściła ciepłej wody do wanny i wlała aromatyczny płyn. Zdjęła z siebie ubranie i zanurzyła w wodzie. Kilka minut później usłyszała ciche otwieranie drzwi, uśmiechnęła się pod nosem.
• Znudziło ci się granie?
• Kochanie, jakbyś miała wybierać pomiędzy grą, a tobą w wannie, to chyba logiczne, że wybierzesz siebie w wannie. - rozejrzał się po łazience i spojrzał na kupkę ubrań – jesteś nago? - spytał z łobuzerskim uśmiechem
• nie, Karim. Należę do organizacji cnotliwych w kąpieli, więc kąpię się w śpiworze.
• Bardzo śmieszne – odparł ściągając koszulkę
• po co się rozbierasz?
• Bo nasza wanna jest czteroosobowa i brakuje trzech osób, więc
• więc idź jeszcze po mamę i sąsiada...ale tego przystojnego.
• Vercia, nie chcesz żebym dołączył?
• Nie – odparła – Karim, nie mam nastroju, jestem strasznie zmęczona. Przepraszam skarbie.
• Rozumiem – uśmiechnął się i chwycił ją za rękę – chyba już, jesteś pomarszczona jak...
• wystarczy, że podasz mi ręcznik – przerwała mu, wstał i rozwinął ręcznik – co?
• Możesz wstać, owinę cię...chyba się mnie nie wstydzisz? Od dwóch lat oglądam cię nagą, nie licząc wcześniejszych, gdy byliśmy parą. Więc dupcia w górę maleńka – westchnęła i podniosła się, chwyciła się piłkarza i złapała za głowę – co jest? - objął ją, wyciągnął z wanny i zaniósł do łóżka – Vera co się dzieje?
• Zakręciło mi się w głowie – odparła – chyba woda była za gorąca.
• Nie ruszaj się, a ja zaraz przyniosę ci wodę.
• Nie musisz, ubiorę się i sama zejdę na dół.
• Nawet się stąd nie ruszaj. Masz leżeć.
• Dobrze tato – mruknęła i położyła głowę na poduszce, wrócił ze szklanką wody i małym talerzykiem – co to?
• Tabletki, które przepisał ci lekarz i wodę. - wzięła leki, popiła je wodą – nie patrz tak na mnie. Czuję się jak... - przerwał jej pocałunkiem
• musisz odpocząć – uśmiechnął się – słuchaj się starszego.
• Jesteś starszy tylko o tydzień – odparła
• to co? Starszy – odparł
• a nie możemy zejść na dół? Ubiorę się w twój dres, przytulę, a ty pograsz.
• Nauczę cię grać.
• Dzieci? - weszła kobieta do ich sypialni – co robicie?
• Odpoczywamy – odparł piłkarz
• zamiast odpoczywać, powinnaś zabrać się za gotowanie. Wystarczy, że ty marnie wyglądasz, Karim jest wybitnym sportowcem i powinien dobrze się odżywiać.
• Mamo, wystarczy – odparł
• i ty się dziwisz, że nie możesz zajść w ciążę. - powiedziała i wyszła
• przepraszam – wyszeptał
• nie masz za co – odpowiedziała wycierając łzę z policzka.
• Porozmawiam z nią – powiedział przyciągając dziewczynę do siebie, wtuliła się w jego klatkę i zaczęła płakać – nie płacz maleńka – pocałował ją w głowę – proszę.
• Nie rozumiem tego. Pierw zrobiłaby wszystko, żebyśmy nie zostali małżeństwem i nie mieli dzieci, a teraz nic innego nie słyszę, tylko dziecko.
• Wiem, że ci ciężko – odparł – ale nie przejmuj się, zajmę się tym, porozmawiam z nią. Jeśli nie zrozumie, to będzie musiała wrócić do Lyonu. Nie pozwolę, żeby ktoś obrażał moją żonę, pod moim dachem, nawet jeśli jest to moja matka.
• Nie mów tak. - odparła – pójdę ją przeprosić.
• Za co? - spytał – to ona powinna, nie ty – spojrzał na zegarek
• która godzina?
• Przed 14 – odpowiedział – o 17.30 przywiozą jedzenie?
• Dokładnie. Chcesz zrobić ten sernik?
• A może te ciasto czekoladowe? - spytał – takie jak robi moja teściowa.
• Wiem, że uwielbiasz wszystko co zawiera czekoladę, ale już mamy ciasto czekoladowe.
• Serio? - spytał
• serio, serio.
• Niech będzie sernik, ale z...
• tak wiem, z czekoladowym spodem. Daj mi chwilę tylko się ubiorę. - odparła
• Vera?
• Co jest?
• Ale będzie tylko dla mnie? Tak? - spytał robiąc słodką minę.
• Ciekawe jak to później spalisz – mruknęła wychodząc ubrana z garderoby.
• Możesz pomóc i doskonale wiesz w jaki sposób.
• Kupimy psa i będziesz z nim biegać – uśmiechnęła się. Zeszli na dół, dziewczyna wyjęła potrzebne produkty i odwróciła się w stronę piłkarza – ściągniesz rzecz, która będzie mi potrzebna, a o której nie lubisz gdy mówię?
• A możesz konkretniej?
• Miałam na myśli mikser – wyszeptała, zaśmiał się i z górnej szafki wyciągnął sprzęt.
• Coś jeszcze kochanie?
• Nie, dziękuję – uśmiechnęła się...Godzinę później przelewała masę do okrągłej blaszki – Karim, przestań...daj mi skończyć...nie wkładaj tam palców
• chcę spróbować – odparł – co jeszcze mogę zrobić?
• Otwórz piekarnik – powiedziała – i ręce przy sobie.
• Długo będę czekać?
• Tyle co zawsze – uśmiechnęła się – posprzątam, a ty idź do mamy i powiedz jej, żeby również zeszła gdy przyjadą go... - przerwał jej dzwonek – otworze – wytarła ręce w papierowy ręcznik i skierowała się w stronę drzwi – Karim, do ciebie – uśmiechnęła się
• tata? - zdziwił się
• ojca nie poznajesz? - zaśmiał się – wszystkiego najlepszego synu.
• Dzięki tato – uśmiechnął się
• i dla ciebie też Vera najlepszego, mimo że urodziny masz za tydzień.
• Bardzo dziękuję
• mam coś dla was – uśmiechnął się starszy mężczyzna
• nam wystarczy święty spokój w Boże Narodzenie. - mruknął
• proszę
• dzięki tato...mama jest na górze, jeśli chciałbyś coś od niej
• jeszcze odpocznę, tak zrzędzi, że głowa boli.
• To może zrobię coś do picia? - zapytała
• nie trzeba – uśmiechnął się – mam ci w czymś pomóc?
• Nie, dziękuję – odpowiedziała - wszystko gotowe, tylko wytrę blaty.
• Spodziewacie się gości?
• Tak, przyjdzie kilka osób.
• A konkretnie kto? - zapytał piłkarz
• Sergio z Pilar, Iker z Sarą, Zizu z Ann i Rapha z Em.
• Dużo osób – powiedział starszy mężczyzna
• wcale nie – zaprzeczyła – bywało tu około 50 osób
• macie taki ogromny dom, piękny ogród i basen...
• jak wszyscy przyjadą, to się pomieszczą – powiedział piłkarz
• dobrze....pójdę do twojej matki, jeszcze się obrazi, że tu jestem i nie przyszedłem do niej.
• Zejdźcie gdy przyjdą goście – powiedział
• przebiorę się – wyszeptała
• nawet w moim dresie wyglądasz pięknie
• dziękuję – uśmiechnęła się słodko
• czekaj idę z tobą – odparł – powiesz mi w co mam się ubrać
• kochanie, jesteś dorosły – zaśmiała się w garderobie wyszukała małą czarną, do niej dobrała czarne szpilki, proste włosy spięła w wysokiego kucyka, delikatnie wytuszowała rzęsy, usta musnęła różową szminką i wyszła z garderoby
• jesteś taka piękna – odparł piłkarz widząc dziewczynę – dostanę słodko – różowego całusa?
• Dostaniesz skarbie – zaśmiała się – może być?
• Wyglądasz obłędnie – szepnął – a ta koszula?
• Wyglądasz cudownie syneczku – pochwaliła kobieta, która weszła do sypialni
• mogłabyś pukać? - spytał – wiem, że jesteś moją matką, ale każdy ma prawo do prywatności
• zastanowię się – burknęła – chyba się przebierzesz, wyglądasz jak spod latarni, za krótka jest ta sukienka, ty jesteś za chuda i jeszcze te straszne kolorowe usta.
• A mi się podoba – odparł napastnik – reszcie nie musi, Vera jest moją żoną i tylko moją.
• Mi również się podoba – poparł syna – może trochę schudła, ale zawsze może przytyć.
• Możemy zostać sami? - zapytał obejmując żonę, gdy wyszli spojrzał jej w oczy
• Zmyję te usta – szepnęła
• nie daj za wygraną – odparł – pięknie wyglądasz, nie przejmuj się...kochanie...nic nie zmieniaj....dla mnie
• dobrze – uśmiechnęła się – jesteś cudowny...i taki przystojny – gdy ich usta dzieliły milimetry przerwał im dzwonek do drzwi – to pewnie jedzenie – zeszli po schodach trzymając się za ręce. Rozłożyli jedzenie na stole i ponownie usłyszeli dzwonek – do ciebie.
  23.15
• Vera, pomóc ci? - zapytał widząc blondynkę myjącą naczynia
• Nie – szepnęła – dam sobie radę..idź się położyć
• dlaczego płaczesz? - podszedł do niej i objął od tyłu
• Nic mi nie jest – odparła ocierając łzy
• kochanie, wiesz że możesz mi wszystko powiedzieć – pocałował ją w szyję
• na prawdę, jest okey
• tylko co?
• Obiecaj, że nie będziesz wściekły.
• Obiecuję – wyszeptał, zakręciła wodę i odwróciła się do niego przodem
• Karim...bo...bo ja...niedawno policzyłam....i...i....nie bądź zły...sama tego nie zauważyłam....nie wiem czemu...po prostu...nie zauważyłam...dopiero dziś policzyłam...
• Kochanie nie płacz, tylko powiedz co się dzieje.
• Okres mi się spóźnia...przeszło miesiąc.
• Miesiąc? - powtórzył
• tak – przytaknęła, spojrzał na nią, z blatu wziął kluczyki od auta – Karim, Karim....gdzie idziesz? Karim, czekaj...Karim – nie reagował, wyszedł z domu, usłyszała jak odjeżdża z podjazdu, zostawiając ją samą w domu...

coś udało mi się naskrobać:) niedługo zacznę pisać You Give Love a Bad Neme, bo jakiś pomysł pojawił się w mojej głowie.na pewno powstanie jeszcze kilka rozdziałów tej historii.

Gwiazdo, pamiętaj o sesji...bo mój zestaw małego artysty czeka :D

ahhh Edział where are you?