Drunk in Love

Kolejna część historii Mr. and Mrs. Benzema :)

• dzień dobry – mruknął jej do ucha
• spać – wyszeptała
• maleńka już 10 – zaśmiał się – wstawaj
• Karim, ale mam wolne...są święta...spać – odparła
• a jak ci powiem, że czekają na ciebie naleśniki i...
• nie mogłeś od razu powiedzieć?
• Mogłem, ale lubię patrzeć jak rano mruczysz pod noskiem...jak nasze ziomki?
• Dobrze – odparła
• malutki jest nasz brzuszek – szepnął smutno – ale pocałować zawsze mogę
• nie teraz – odparła – muszę iść do łazienki
• nie dobrze ci?
• Siku...pamiętaj, że sikam za trzech. - zaśmiała się i wstała. Załatwiła swoją potrzebę i wróciła do pokoju – Karim?
• Tu jestem – odparł wychylając głowę przez drzwi tarasowe – jest ciepło, myślałem, że...
• pewnie. Jeszcze nie widziałam...ale tu pięknie
• dobrze, że nie polecieliśmy w góry...zmarzłabyś... a tu jest ciepło i jesteś szczęśliwa.
• Zawsze jestem szczęśliwa – odparła
• gdy na horyzoncie nie ma mojej matki.
• Karim przestań. Ty mi wystarczysz, przy tobie zawsze jestem szczęśliwa.
• Chcesz się przytulić? - spytał śmiejąc się
• skąd wiesz?
• Zawsze mówisz, że ci wystarczę, gdy chcesz się przytulić – wyjaśnił podchodząc do niej. Spojrzała na niego i uśmiechnęła się – wstań – poprosił
• po co?
• Chcesz się przytulić – odparł. Gdy wstała, usiadł na jej miejscu i przyciągnął blondynkę do siebie. Siedziała na jego kolanach i wdychała zapach jego skóry – wesołych świąt
• wesołych, wesołych – odparła
• czas coś zjeść – wskazał na talerz
• mogę siedzieć ci na kolanach?
• Oczywiście, pod warunkiem że...
• nakarmię cię – przerwała mu – a z czym są naleśniki?
• Z owocami.
• Pycha – szepnęła i odkroiła kawałek – otwórz buzie
• wiesz, co wydarzyło się pięć lat temu?
• Nie pamiętam – odparła jedząc
• 25 grudnia 2007 roku powiedziałaś 'tak'
• oświadczyłeś mi się!
• Dokładnie – przytaknął
• pamiętam wszystko...tego dnia byłeś taki...dziwny, nieswój
• nawet nie wiesz jak się bałem...
• czego? - zdziwiła się
• że powiesz 'nie', a wcześniej mnie wyśmiejesz, wyzwiesz i zostawisz. - odparł
• kochanie – wyszeptała głaszcząc jego policzek – jak mogłabym się nie zgodzić?
• bo...bo...ani nie byłem umięśniony, ani przystojny... a ty? Każdy na dzielnicy się w tobie podkochiwał, zawsze uśmiechnięta.... nie wiem dlaczego zgodziłaś się ze mną umówić, chyba z litości.
• Chcesz wiedzieć dlaczego? - przytaknął – byłeś najbardziej uroczym chłopakiem jakiego poznałam, który nie próbował 'wyrwać' mnie na tekst w stylu 'bolało jak spadłaś z nieba?' byłeś sobą, nieśmiały, słodki i prawdziwy. Wiesz, że dla mnie liczy się ile masz w głowie, a nie w bicepsie. Pamiętasz naszą pierwszą randkę?
• Proszę cię, nie przypominaj mi. - odparł chowając twarz we włosach dziewczyny
  " - jutro o 17. pasuje ci?
• Pewnie – uśmiechnął się – może na boisku? - spytał nieśmiało
• nie ma problemu – odparła – lepsze to od snobistycznych restauracji.
• Serio?
• Noooo
• to dobrze – mruknął
  Następnego dnia
• Jednak przyszłaś?
• A chciałeś, żeby mnie tu nie było? - spytała
• myślałem, że powiedziałaś to żeby...nie wiem....cieszę się, że jesteś – uśmiechnął się
• ja też. Mogę tu usiąść?
• Gdzie tylko chcesz...to może tam na trybunach?
• A na ławce?
• Jest średnio-wygodna – wzruszył ramionami
• chcesz, żeby było mi nie wygodnie? - spytała poważnie
• nie, nie, nie...słuchaj...bo...ja..no ten..chcia...
• hej spokojnie – zaśmiała się – jest okey, gorzej niż w klasie od matmy na pewno nie jest.
• No nie jest – odparł – ładnie wyglądasz..
• serio? - zdziwiła się – dziękuję
• jak zmarzniesz, to powiedz, okey? - przytaknęła – o co mogę zapytać?
• O co chcesz – odparła – długo grasz?
• Od kiedy pamiętam...nie umiem robić nic innego, więc mam nadzieję, że będę grać kiedyś w światowym klubie i reprezentacji.
• A nie grasz? - zdziwiła się – Olympique to chyba najlepszy klub we Francji.
• Tak, ale gram w drugiej drużynie, a reprezentacja...
• wszystko przed tobą. - uśmiechnęła się
• pokazać ci coś? - spytał – chodzi o piłkę – powiedział speszony
• domyślam się – powiedziała – pod jednym warunkiem...później mnie czegoś nauczysz.
• Jeśli tylko chcesz – uśmiechnął się, wziął piłkę i udał się na murawę, kopnął w piłkę i spojrzał w stronę blondynki
• uważaj! - krzyknęła, odwrócił się i dostał piłką odbitą od słupka prosto w twarz
• nic mi nie jest – odparł zakrywając oko
• nie wydaje mi się – odparła podchodząc do niego – odsłoń
• nie, przestań...jesteś dziewczyną
• i co? To że jestem dziewczyną, nie znaczy że...
• serio...żyję
• Karim odsłoń to oko, masz krew na ręku. - powiedziała – proszę, pokaż mi to oko.
• Nie martw się o mnie – powiedział – dam sobie
• nawet nie dyskutuj – przerwała mu i pociągnęła za rękę, którą nie zasłaniał twarzy, zaprowadziła w stronę ławki, na której kazała mu usiąść – Karim, to nie jest śmieszne...odsłoń to oko...może coś się stało i nie będziesz mógł już grać?
• Nawet tak nie mów – odparł – dobra – mruknął i zabrał dłoń
• o cholera – szepnęła i wyciągnęła chusteczki, delikatnie wytarła krew spływającą po policzku i powiece – nie wygląda to dobrze...trzeba będzie szyć
• co? - spytał zaskoczony – jak szyć? Czym? Gdzie?
• Wstawaj, idziemy do szpitala.
• Żartujesz sobie?
• Nie – odpowiedziała – wstawaj, szpital jest niedaleko, będziemy tam za pięć minut. - gdy doszli na miejsce, dziewczyna podeszła do okienka i za chwilę wyszła pielęgniarka, która zaprowadziła Francuza do zabiegowego. Wyszedł w towarzystwie lekarza – w porządku?
• Tak, to po prostu rozcięcie, za tydzień ściągniemy szwy. - uśmiechnął się – muszę wracać
• dzięki wujku, do zobaczenia – pożegnała się – jak się czujesz?
• Normalnie – odparł – rozumiem, że nie mam szansy na normalne spotkanie?
• Dlaczego? Jutro nie mam czasu, ale w niedziele jeśli masz ochotę i czas, to jestem wolna."
• ten szpital był taki romantyczny – westchnęła – ale bliznę masz do dziś – mruknęła
• a co o niej mówisz?
• Nie wiem...lubię facetów z bliznami. Są męscy, ale nie tak jak mój mąż.
• Bo jestem wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju. - odparł
• miałam takie szczęście, że cię spotkałam – odparła – rycerzu mój, zbawco, och!
• Gdybyś nie była w ciąży, to zaczął bym cię torturować łaskotkami.
• Bardzo śmieszne – odparł – pamiętasz ile mieliśmy lat gdy się poznaliśmy?
• Jak dobrze pamiętam, to 17, a zaręczyliśmy się gdy mieliśmy 20, a parą zostaliśmy gdy mieliśmy 18...szybko ci się oświadczyłem.
• Ale przeszło rok czekałam, aż mnie gdzieś zaprosisz, a nasze pierwsze spotkanie spędziliśmy na boisku i szpitalu.
• Dawno nie byliśmy na randce – odparł
• jesteśmy małżeństwem, a na dodatek ciężarnym
• to co? - wzruszył ramionami – nie mogę zaprosić żony na randkę?
• Możesz, tylko jesteś takim wariatem, że boję się co wymyślisz.
• Może pójdziemy do zoo? - zaproponował
• serio? - spytała – dawno...nigdy w żadnym nie byliśmy
• raz byliśmy – odparł – nie pamiętasz? Oglądaliśmy Harrego Pottera, a następnego dnia poszliśmy do zoo i w ogrodzie botanicznym w akwariach były węże, byłaś taka przerażona, że nawet nie zauważyłaś, jak jakiś pracownik zabrał węża, by wyczyścić akwarium, a gdy ponownie spojrzałaś w stronę akwarium i nie zobaczyłaś w nim węża, tylko uwięzionego człowieka, zaczęłaś tak przeraźliwie krzyczeć i uciekać, że nie mogłem cię dogonić.
• A przypomnieć ci jak pojechaliśmy pierwszy raz razem na wakacje? - spytała
• nie musisz – szepnął – to było
• mega urocze – dokończyła – każde wakacje z tobą były urocze.
• Szczególnie te w Brazyli – powiedział
• nie bardziej podobało mi się w Alpach, kilometr śniegu, drewniany domek, kominek
• wieczory przy kominku były bardzo przyjemne – rozmarzył się – to co? Idziemy do zoo?
• Ale nie będzie tam węży? - spytała
• ale będą tygrysy, żyrafy, słonie i co tam jeszcze...goryle
• jednemu siedzę na kolanach – odparła
• Ver... - zatkała mu usta naleśnikiem
• dobre, co? - przewrócił oczami i mocniej przytulił blondynkę – wyobraź sobie, że za dwa miesiące będę mieć brzuch wielkości piłki, albo dwóch.
• To będzie cudowne – uśmiechnął się – będziemy znać płeć naszych ziomków, zaplanujemy jak będą wyglądać pokoje, w domu będzie stos ubranek, zabawek, pampersów i smoczków.
• A nie lepiej jeden pokój? Przynajmniej na początek, będzie nam łatwiej, niż latać z jednego do drugiego pokoju. Wszystko w jednym miejscu.
• Tylko który pokój? - spytał
• jest z czego wybierać – zaśmiała się – może niedaleko naszej sypialni?
• Nooo a jak dzieci się będą budzić...
• to nie będziesz musiał w środku nocy iść przez cały dom.
• Ale mi chodziło, że mama ich będzie budzić – odparł
• po co mam je budzić? - zdziwiła się
• noooo Verka, wiesz o co mi chodzi – mruknął – mama i skrzypiące łóżko
• zapomnij – przerwała mu – zero, co najmniej rok przerwy.
• Dlaczego?
• Po pierwsze przez 6 tygodni lekarz ci zabroni, a potem ja ci zabronię.
• Bo?
• bo będę wyglądać jak wieloryb wyrzucony na brzeg.
• Nie przesadzaj. Pamiętasz jak kilka lat temu miałaś złamaną nogę i się tobą opiekowałem?
• Ty mnie tuczyłeś, a nie opiekowałeś
• nie protestowałaś – wzruszył ramionami – myślisz, że przeszkadzało mi gdy było cię troszkę więcej? Nie, więcej Verki do kochania...i dźwigania, ale miałaś większe piersi i tyłek, ale potem zachciało ci się wrócić do dawnej wagi.
• Nie mieściłam się w białe rurki.
• To twoje najwęższe spodnie – powiedział – ale bosko wyglądał tył
• normalnie – mruknęła
• nie, wiesz jak się chłopaki gapili gdy w nich przychodziłaś do mnie na trening.
• To zwykłe białe spodnie – wzruszyła ramionami
• nie mówię o spodniach, ale o twoim tyłku w nich....idealna brzoskwinka
• Benzema – syknęła delikatnie uderzając go w ramię
• kiedy to prawda – odparł rysując wybrzuszenie w powietrzu
• co to było?
• Tak wygląda twoja...
• nie kończ – odparła – co to za soki? - spytała
• ten jest pomarańczowy, ten ananasowy, a ten dla mnie.
• Czyli jabłkowy – mruknęła – chce ananasowy – dodała wlewając sok do szklanki - kawki nie będzie?
• W twoim stanie? - zdziwił się
• taką bez kofeiny?
• Nie, na najbliższe kilka miesięcy pożegnaj się z kawą – odparł
• okey – szepnęła – idę pod prysznic – powiedziała przeciągając się
• chyba idziemy – spojrzała na niego unosząc jedną brew – ty i ziomki.
• Ach tak, ja i ziomki...niedługo wracamy, tatku. - zaśmiała się
• nie zamykaj drzwi, okey?
• Okey – odparł. Weszła pod prysznic, namydliła ciało i poczuła na biodrach męskie dłonie
• umyć ci plecki? - spytał, zaśmiała się na to i podała butelkę płynu, wylał trochę na dłoń. Masował jej plecy okrężnymi ruchami. Cicho jękła i chwyciła go za dłonie – nie chcesz?
• Karim – wyszeptała łapiąc się z głowę – możesz podać mi ręcznik?
• Pewnie, coś się stało?
• Kręci mi się w głowie – wyszeptała, owinął ją ręcznikiem, wziął na ręce i zaniósł do łóżka
• mówiłem, żebyś nie myła się w tak gorącej wodzie – wyszeptał – a ty swoje
• to ostatni raz.
• To samo mowiłaś dwa dni temu. - odparł gładząc ją po mokrych włosach
• obiecuję – wyszeptała
• wezwać lekarza?
• Nie, już mi lepiej – powiedziała siadając na łóżku
• może przełożymy wycieczkę do zoo?
• Miała być to randka – odpowiedziała
• chcesz iść? - przytaknęła – ale na pewno?
• Tak Karim na pewno, zawsze słyszę 'ale na pewno?'
• kiedy słyszałaś 'ale na pewno?' - zdziwił się
• pamiętasz jak spytałeś mnie czy nie chcę być twoją dziewczyną?
  " - Hej Vera, masz ochotę na spacer? - spytał podchodząc do dziewczyny
• czemu nie...właśnie skończyłam zajęcia – uśmiechnęła się – coś się stało?
• Przepraszam cię za wczoraj.
• A co się wczoraj stało? - zapytała
• ten...ten pocałunek...ty...i ja...bo – jąkał się patrząc przed siebie – przepraszam
• nie masz za co.
• Jak to? - zdziwił się – nie powinienem, jesteśmy...chyba przyjaciółmi...jeśli nie chcesz mnie znać, to zrozumiem..nie będę mieć żalu, a ten pocałunek....to na prawdę nie wiem dlaczego to zrobiłem...to był przypływ chwili...serio przepraszam
• nie masz za co – powtórzyła – bo ten pocał...
• wybaczysz mi? - przerwał jej, na co głośno westchnęła
• pod jednym warunkiem
• okey, nie zbliżę się do ciebie, nie odezwę, będzie ciężko al...
• pocałujesz mnie jeszcze raz? - przerwała mu
• co? - spytał zaskoczony
• tak jak wczoraj – dodała szeptem – chyba, że... - spuściła głowę i zgarnęła włosy za ucho
• Verka – chwycił ją za podbródek i uniósł jej głowę. Przybliżył się, oblizał usta i delikatnie musnął wargi dziewczyny. Zdjęła sportową torbę z ramienia i chwyciła obiema dłońmi jego szyję, stanęła na palcach i pocałowała go. Niepewnie odwzajemnił pocałunek.
• Co? - spytała szeptem
• Bo ja chciałem się...skoro jedną kwestię mamy wyjaśnioną...chciałem się o coś zapytać
• to pytaj – powiedziała wciąż trzymając go za szyję
• jesteś...wyjątkowa – szepnął – i...i zależy mi na tobie...nie chciałabyś spróbować?
• Karim...czy ty...
• w sensie....ty i ja...jako...para...nie chciałabyś być moją...dziewczyną?
• Pewnie – zaśmiała się
• ale na pewno? - spytał zakłopotany
• na pewno – szepnęła
• to znaczy, że mógłbym cię trzymać za rękę...i
• całować, przytulać i co jeszcze zapragniesz – uśmiechnęła się
• al...
• na pewno – przerwała mu"
• wiesz jak było mi głupio, gdy cię wtedy pocałowałem pod tym kinem? Całą noc nie spałem i myślałem jak cię przeproszę.
• za to ja nie spałam i przeżywałam ten pocałunek.
• Poważnie? - zdziwił się
• no tak – mruknęła – ale następnego dnia – zaśmiała się
• przyssałaś się do mnie jak do soku malinowego.
• Jakoś ci to nie przeszkadzało.
• Nie...mi nigdy...nawet deszcz nam nie przeszkadzał.

Dziś wieczorem zacznę pisać dalszą część historii Lulu i CR :)

do napisania :) 

P.S. niedługo ostatnia część Naughty Girl :))