Drunk in Love

Drunk in Love jest kontynuacją
 Crazy in Love i Crazy in Love part II.

• Vera...maleńka...Vera...wstawaj
• mam wolne...chcę spać – mruknęła
• Vera nie żartuję, wstawaj – powiedział ściągając z niej pościel
• Karim...przestań, przykryj mnie, zimno mi – szepnęła. Wyciągnęła ręce w stronę męża odsłaniając nagie ciało. Piłkarz przybliżył się do niej, mając wciąż zamknięte oczy objęła jego szyję, chciała ponownie wciągnąć go do łóżka, lecz on wziął ją na ręce i całkowicie wyciągnął ją spod ciepłej pościeli – oszalałeś? - wzdrygnęła się
• ubieraj się – odparł. Usiadła na łóżku, piłkarz podał jej bieliznę, ciemnoszare spodnie, biały top i bluzę.
• Zmarznę w stópki.
• Nie zmarzniesz – odparł, schylił się i ubrał jej różowe skarpetki z żółtymi kaczuszkami
• od kiedy mam takie skarpetki?
• Od dziś. Chodź – wyciągnął rękę w jej stronę
• muszę? Tak bardzo chce mi się spać.
• Co ja z tobą mam? - westchnął biorąc ją na ręce
• wszystko – odparła wtulając się w jego szyję, będąc na dole ubrała buty i wyszli na zewnątrz, było jeszcze ciemno, co zdziwiło dziewczynę.
• Karim? Która godzina?
• Przed piątą.
• Co? oszalałeś?
• Będziesz mogła pospać w samochodzie.
• A gdzie jedziemy?
• Niespodzianka – uśmiechnął się. Wsiedli do samochodu, dziewczyna momentalnie zasnęła, droga była pusta, zanim dojechał na miejsce kupił po drodze kawę i ciepłe babeczki
• daleko jeszcze? - spytała przecierając oczy
• jesteśmy na miejscu – odparł parkując samochód
• a co to za miejsce? - rozejrzała się wkoło – Karim...zaczynam się ciebie bać. Wywiozłeś mnie nie wiadomo gdzie, jest ciemno...
• spokojnie – zaśmiał się – nie wyciągnę noża i nie zadźgam cię na śmierć
• skąd mam mieć pewność?
• Bo to nowy samochód, a po drugie ciężko będzie usunąć krew z tapicerki.
• Wypuść mnie – szepnęła
• Vera spokojnie, nic ci nie zrobię.
• Nie wiem.
• Słuchaj, gdybym chciał cię zabić zrobiłbym to gdybyś spała – dziewczyna maksymalnie odsunęła sie od niego – nie wygłupiaj się...nie wyspałaś się majaczysz, proszę wysiądźmy z samochodu.
• Nie jestem pewna – wyszeptała
• kochasz mnie?
• Bardzo.
• Ufasz mi?
• Bezgranicznie – powiedziała
• to chodź. Obiecuję, że się nie zawiedziesz – wysiedli z samochodu. Piłkarz na dach odstawił dwie gorące kawy i papierowy pakunek – chcesz koc?
• Wolę ciebie – uśmiechnęła się
• możesz powtórzyć?
• Przecież słyszałeś.
• Niedosłyszałem
• jest ciepło, bluza mi wystarczy – powiedziała
• słyszałem co innego – odparł
• widzisz, miałam rację. Słyszałeś.
• Maleńka – zamruczał
• wolę ciebie – powtórzyła. Podszedł do niej, odgarnął niesforny kosmyk z twarzy. Uniósł ją i posadził na masce – za chwilę do ciebie dołączę – wyszeptał – nie odwracaj się, a najlepiej zamknij oczy
• niech będzie – szepnęła i zakryła dłońmi oczy. Piłkarz schował coś do kieszeni, z bagażnika wyciągnął ogromny bukiet czerwonych róż i jasnoróżową kopertę.
• Otwórz oczy – poprosił, odsłoniła twarz. Niebo przybierało kolor czerwieni i pomarańczy. Stał przed nią z kwiatami
• boże – szepnęła – Karim..ile..
• 731 róż...od tylu dni sprawiasz, że jestem najszczęśliwszym facetem na świecie, twój uśmiech gości w moim sercu, przy tobie każdy problem wydaje się błahy, od tylu dni jesteś moją żoną, siłą, nadzieją, miłością, rozkoszą... jesteś dla mnie wszystkim...kocham cię
• ja ciebie też – wyszeptała wzruszona
• nie płacz – mruknął ocierając łzę z jej policzka
• możesz coś zrobić?
• Dla ciebie, wszystko.
• przytul mnie – odłożył kwiaty obok dziewczyny, a ją czule objął. Oplotła go nogami wtulając się w jego szyję – musisz to robić?
• Co konkretnie?
• Za każdym razem nie wiem co mam powiedzieć.
• Wystarczą dwa słowa.
• Chyba wiem jakie – powiedziała
• zamieniam się w słuch.
• Kocham cię – uśmiechnął się i pocałował ją w czubek nosa.
• Masz ochotę na kawę...przed szóstą rano?
• z tobą? Zawsze – zaśmiała się, usiadł obok, wcześniej odkładając kwiaty na dach – przypomniała mi się pewna sytuacja. Ale wtedy zamiast kawy...dziękuję – podał jej papierowy kubek – miałam colę i..
• kubełek classic, niestety KFC było zamknięte, ale za to mam twoje ulubione babeczki, jeszcze ciepłe – pokręciła z niedowierzaniem głową – na jaką masz ochotę?
• Ciemną z białą czekoladą – spojrzała na róże – są piękne
• nie tak jak ty...
• romantyk...wariat...ile jeszcze twarzy skrywasz?
• Nic nie skrywam, dlaczego wariat?
• Większość facetów w rocznicę ślubu, albo po prostu, żeby sprawić swojej kobiecie przyjemność, to obudziłby ją... po takiej nocy śniadaniem do łóżka, a ty...ty wyciągnąłeś mnie z łóżka, ubrałeś na nogi jakieś śmieszne skarpetki i przywiozłeś tu.
• Nie przyjechaliśmy tu bez powodu – powiedział – spójrz tam – wskazał
• nie wierzę – wyszeptała – Karim...jesteś...najcudowniejszym facetem na ziemi.
• Wschód słońca, a ja tylko przywiozłem cię tutaj, żeby ci go pokazać.
• Wystarczyło. 
• Poczekaj na trzecią, czwartą...dziesiątą rocznicę.
• Już nie mogę się doczekać...tobie też szybko minęły te dwa lata?
• Za szybko, wciąż wydaje mi się, że dopiero wczoraj stałaś obok mnie w białej sukni.
• Myślałam, że powiesz coś innego.
• Masz namyśli naszą pierwszą noc, jako małżeństwo?
• Dokładnie – zaśmiała się
  "Weszli do apartamentu znajdującego się na samej górze, oparła się o jego klatkę, a on czule ją objął. Powoli całował szyję, obojczyk, ramię.
• Pięknie wyglądasz w tej sukience.
• To suknia... ślubna – poprawiła go
• nareszcie jesteś tylko moja
• zawsze byłam.
• nareszcie sami – dodał – zostaje nam tylko zabranie resztę twoich rzeczy do Madrytu, wydostanie cię z tej sukni i cieszyć się sobą.
• Wiesz, że nadal ciężko mi w to uwierzyć. - szepnęła
• dlaczego?
• To mój mąż Karim
• mężuś brzmi lepiej
• czy mężulek? - zapytała słodko
• bez znaczenia pani Benzema – westchnął przerzucił ją przez ramię i udał się w stronę sypialni
• jak jaskiniowiec, który wnosi zdobycz na ramieniu.
• Prawdę mówiąc, to jesteś taką zdobyczą.
• Bardzo ci dziękuję, to jest to co każda kobieta chciałaby usłyszeć od męża w dniu ich ślubu.
• Widzisz jaki jestem romantyczny – zaśmiał się
• wychodzisz poza skalę.
• Zaraz ci pokażę jaki jestem romantyczny – mruknął jej do ucha, skierował ręce do tyłu, chcąc odpiąć zamek, wtedy przerwało im natarczywe pukanie do drzwi – zabiję – syknął wściekle, poszedł do drzwi i otworzył
• ile można czekać? - spytała kobieta wchodząc do pomieszczenia
• mamo, co tu robisz? - zapytał – powinnaś spać, a nie chodzić po hotelu
• już wiem co tu robię – odparła – gdzie jest Vera?
• Tutaj – odparła dziewczyna wychylając się zza drzwi
• chodź tu drogie dziecko – dziewczyna bez słowa dołączyła do nich – tu jest synku twoja kamizelka od smokingu, a wiesz gdzie była? Nie odpowiadaj, była na krześle, a nie na tobie, tak samo muszka, ale nie martw się mamusia wszystko zabrała i już powiesiła. Gdzie marynarka?
• Tutaj – wskazał głową na krzesło – mamo, przyszłaś...
• dlaczego nie miałeś na sobie całego stroju przez całe wesele? - zapytała – jako pan młody powinieneś wyglądać elegancko, a nie jak reszta twoich kolegów, którzy po północy pościągali krawaty.
• Dla wygody – wzruszył ramionami – wybacz mamo, ale coś jeszcze? Bo jesteśmy zmęczeni i chcielibyśmy położyć się spać.
• Spać? ha... to dobre, już ja wiem, jak będziecie spać. Sznurek w dupie zamiast porządnych ocieplanych majtek, bicze jak dla konia, kajdanki...oczywiście będziecie spać, a suknia ślubna będzie leżeć na podłodze, albo jeszcze ją rozerwiecie, bo tak będzie chciało wam się spać, że nie będziecie mogli normalnie rozpiąć zamka. Odwróć się, pomogę ci z suknią – dziewczyna bez słowa odwróciła się tyłem, patrząc z rozbawieniem na piłkarza, kiedy stała w samych stringach – dziecko, zakryj piersi! Jak tak można. Piersi pokazywać, jestem kobietą, też je mam, ale Karim. Wiem, że jesteście małżeństwem, ale tak...wiedziałam, miałam racje.
• Z czym? - spytał piłkarz
• sznurek w tyłku i potem nerki będziesz mieć chore - kobieta wyciągnęła coś z torby – Karim, proszę, mam dla was piżamki, ta jest dla ciebie – podała ją chłopakowi – a to dla ciebie. Ubrać się i do spania. Rano przyjdę sprawdzić czy zjedliście śniadanie. Dobranoc dzieci – uśmiechnęła się i wyszła
• zaraz się wścieknę – syknął piłkarz
• nie słyszałeś? Ubieraj się i do spania – zaśmiała się"
• tego nigdy nie zapomnę – odparł – tego co było potem również.
• Dobrze, że grasz w Madrycie.
• Tak? Przez Madryt się rozstaliśmy.
• Niby tak, ale jakbyś grał w Lyonie, to takie niezapowiedziane wizyty moglibyśmy mieć dosyć często, a tak ktoś musi zarezerwować jej bilet na samolot i ty musisz odebrać ją z lotniska.
• Pewnie... a musimy w naszą rocznicę rozmawiać o mamie?
• Oczywiście, że nie. Pogadajmy o sporcie.
• Myślałem, że porozmawiamy o tym jak spędzimy razem dzień.
• Liczysz na rewanż? - zapytała, tylko przytaknął – zrobię ci coś dobrego na kolację.
• Pomyślałem, że zamówimy, żeby nie marnować czasu.
• Jak wolisz. - uśmiechnęła się
• mam coś jeszcze – podał jej jasnoróżową kopertę – proszę, otwórz – wyciągnęła z koperty kartkę.
• "Jesteś każdą moją myślą, każdą nadzieją, każdym moim marzeniem, i nieważne, co przyniesie nam przyszłość: każdy wspólnie spędzony dzień to najwspanialszy dzień mego życia. Zawsze będę należał wyłącznie do Ciebie" – przeczytała – Karim...to... musisz mi to robić?
• Co takiego?
• Nie mam słów, żeby to nazwać – odparła
• widzisz, co miłość robi z człowiekiem. - uśmiechnął się – a to dla ciebie – wyjął pudełko z kieszeni bluzy i podał dziewczynie
• przecież dostałam od ciebie kwiaty, tą kartkę.
• To tylko dodatek, do tego co jest w środku – wyjaśnił – otwórz, chcę wiedzieć, czy ci się spodoba.
• Obrączka? - zdziwiła się – przecież mam obrączkę.
• Tą co nosisz kupiłem godzinę przed ślubem, a chciałem żebyś miała coś wyjątkowego
• i cholernie drogiego – dodała
• dla mnie jesteś bezcenna i każde pieniądze przy tobie nic nie znaczą. - powiedział
• ubierzesz? - zapytała, bez słowa wyjął obrączkę i założył ją na jej palec – jest piękna, dziękuję – delikatnie go pocałowała – wiesz, że właśnie odpowiedziałeś na moje pytanie.
• Konkretnie jakie?
• wolę wariata, który wyciągnie mnie z łóżka i pokaże wschód słońca, niż romantyka, co obudzi mnie śniadaniem do łóżka.
• To chyba dobrze?
• Idealnie – odparła – i nawet przygotowałeś śniadanie.
• Na masce samochodu – dodał – zbieramy się?
• A nie możemy tu zostać?
• Możemy, ale mam dla nas plany.
• Jakie? Bo przydałoby się jeszcze gdzieś pojechać.
• Gdzie?
• Na zakupy.
• Mówiłem ci, że zamówimy coś do domu
• no dobrze, ale w lodówce prócz piwa i masła nic nie mamy...nie, kłamię, mamy truskawki.
• Okey – westchnął – ale teraz będziesz musiała się bardzo postarać, żeby mi to wynagrodzić.
• Chodźmy, jestem śpiąca. Zrobimy zakupy, a potem położymy się, bo zasnę na stojąco.
• Chciałbym zobaczyć jak śpisz na stojąco. - zaśmiał się
• to przez ciebie – powiedziała
• aha...to ja sobie jęczałem do ucha "yhmm...Karim... ouu...jesz – zatkała mu dłonią usta
• przestań – syknęła – wracamy – zrobili zakupy i wrócili do domu. Po wypakowaniu rzeczy, Vera weszła na górę i skierowała się do garderoby, z szuflady wyjęła pudrowe pudełko, w którym znajdowała się czarna bielizna – powinno mu się spodobać – powiedziała do siebie
• Vera! - zawołał idąc po schodach, pośpiesznie schowała pudełko i zabrała ze sobą krótkie jeansowe spodenki i luźną koszulkę – Vera!
• Nie strasz – szepnęła – co się stało?
• Chcesz iść na spacer?
• Pewnie, tylko się przebiorę – uśmiechnął się do niej i przyglądał jak się ubierała – możemy iść – powiedziała, wybrała do tego czerwone trampki i razem zeszli na dół, szli trzymając się za ręce – czy to nie jest dziwne?
• Co takiego?
• Że przy tobie nawet cisza nie jest krępująca.
• Nie jest dziwne, wiesz co jest dziwne?
• Co?
• że każdy facet się na ciebie gapi, a ty jesteś moją żoną i to mi się nie podoba.
• Przesadzasz, a najważniejsze dla ciebie powinno być to, że ja gapię się tylko na ciebie.
• I to mi się podoba, masz ochotę na coś zimnego?
• Mrożoną lemoniadę – powiedziała, piłkarz kupił dwa mrożone napoje i poszli dalej – jaki masz smak?
• Truskawka, chcesz?
• Pewnie – uśmiechnęła się
• smakuje ci?
• Tak, a tobie?
• Jest coś lepszego. - odparł
• co takiego?
• Usta mojej żony
  Wieczór
• Karim? - zapytała schodząc ze schodów – kochanie, gdzie jesteś?
• Tutaj – uśmiechnął się na widok żony ubranej w sukienkę, którą kupił – pięknie wyglądasz.
• Dziękuję kochanie – weszli do salonu, rozejrzała się, nigdzie nie było zastawionego stolika
• Masz ochotę na wino? - zapytał
• poproszę...ale gdzie będziemy jeść?
• Pomyślałem, że zjemy na zewnątrz. Jest ciepło, ale jeśli nie chcesz, to zaraz wszystko...
• nie, nie. Chodźmy – wzięła z blatu kieliszki i wyszli na zewnątrz. Wokół było zapalone mnóstwo świeczek, płatków róż. Na stole również znajdowały się świeczki, odsunął jej krzesło i usiadł na przeciw
• smacznego – powiedzieli jednocześnie - dziękuję
• smacznie zamawiasz
• a ty smakowicie wyglądasz – odparł
• słyszysz?
• "Whatever happens" – powiedział biorąc ją za rękę – nasz pierwszy taniec, jedna wielka improwizacja.
• było romantycznie, bez zbędnych przygotowań, tylko ty i ja.
• A na koniec...
• obrót w stylu tańca z gwiazdami
• miałem na myśli inny koniec, ten po wizycie mojej mamy.
• Guns n' Roses – szepnęła
• to była noc...a raczej poranek – powiedział, gdy zabrali naczynia do domu
• dziś tak nie będzie – rzekła
• na prawdę? Masz jakiś plan?
• Oczywiście, na pewno ci się spodoba – powiedziała chowając talerze do zmywarki
• ja to zrobię.
• Niech będzie – przytaknęła - za 15 minut w sypialni – szepnęła zabierając ze sobą truskawki...

Obrączka Very

i sukienka

Mam nadzieje, że wam się podoba, na następny zapraszam za tydzień, weźcie truskawki, coś na uspokojenie i co tam chcecie :)