Naughty Girl

• jest nieziemska – szepnął – jak ma na imię?
• Mówiłam ci, Naughty girl. - odparła
• pytam o jej prawdziwe imię, takie jakie masz w paszporcie. - wzruszyła ramionami – nie chcesz powiedzieć?
• Lepiej się na nią patrz, bo ktoś inny może sprzątnąć ci ją sprzed nosa. - spojrzał na nią mrużąc oczy – dolać?
• Tak, stałe miejsce i niegrzeczna – odparł. Usiadł na wygodnej kanapie pokrytą czarną skórą. Miał z niej najlepsze miejsce na tańczącą dziewczynę, która przed chwilą uwodzicielsko zdjęłą marynarkę. Skinął do ochroniarza i wskazał na dziewczynę. Obserwował gdy mężczyzna, mówi coś do niej, po czym pomaga jej zejść z podestu. Niemiec wskazał jej mijsce obok siebie. Dziewczyna usiadła i spojrzała mu w oczy. Przez chwilę milczał uważnie przyglądając się jej twarzy. Po raz pierwszy nie lustrował kobiecego ciała. Zagarnął kosmyk włosów za ucho – jesteś taka piękna.
• Wiesz, że nie ocenia się książki po okładce? - odparła
• głos też masz piękny – powiedział – jak masz na imię?
• A jak ci powiedzieli? - usmiechnęła się
• Naughty girl.
• Czyli tak się nazywam.
• Chcę poznać twoje prawdziwę imię – powiedział
• dlaczego ci tak na tym zależy?
• Nie wiem, może się...sam się sobie dziwię, że to mówię...ale może się zakochałem.
• Pierwszy raz zobaczyłeś mnie piętnaście minut temu - powiedziała
• widocznie tylko wystarczyło – wzruszył ramionami – napijesz się czegoś?
• Nie dziękuję. - odparła – możesz przestać?
• Co konkretniej?
• Tak się na mnie patrzysz jakbyś....
• po prostu jesteś piękna – odparł – co jutro robisz?
• Pracuję – odpowiedziała – po jutrze też. Przepraszam, ale chyba muszę wracać na salę.
• Nie musisz – mruknął – nie chcesz się ze mną umówić? - dziewczyna nie odpowiedziała, przygryzła dolną wargę, wstała. Odeszła kilka kroków, odwróciła się i posłała mu buziaka. Weszła na szklany wybieg, szła nim zmysłowo bujając biodrami, zatrzymała się i zaczęła tańczyć. Miała przymknięte oczy, gdy je otworzyła, na dole ujrzała mężczynę z którym rozmawiała
• do jutra – wyczytała z jego ust. Wyszedł z klubu, reszta nocy minęła dosyć szybko, myślała ciągle o sytuacji, która miała miejsce na kanapie. W garderobie spotkała Sue, która się przebierała.
• Wiesz z kim rozmawiałaś, a później zbyłaś?
• Nie wiem – powiedziała zgodnie z prawdą.
• Ma na imię Mesut...pierwszy raz widziałam go tak traktującego kobietę.
• Co masz na myśli?
• Przychodzi tu, jak on to mówi "żeby zaliczyć i się dobrze bawić".
• Gdyby nie Crio, nie byłoby mnie tu. Nie zrozum mnie źle...
• rozumiem. Nie musisz się tłumaczyć. A poza tym bardzo dobrze ci poszło.
• Dziękuję – usmiechnęła się – a dlaczego Naughty girl?
• Zapytaj Stelli – uśmiechnęła się – do jutra!
• Do jutra – odpowiedziała. Przebrała się i wróciła do domu.
  Mesut
• Co tu robisz? - spytał siadając obok
• nie mamy treningu?
• Mamy, ale zawsze przychodziłęś ostatni, albo się spóźniełeś, albo wcale nie przychodziłeś.
• Może coś się zmieniło? - spytał lekko podirytowany
• co? w jeden wieczór
• jej oczy. - szepnął – uśmiech, jak się poruszała
• Mesut? - pomachał mu ręką przed twarzą – ziemia do Mesuta
• co chcesz? - mruknął
• co z tobą?
• Nic, daj mi spokój – mruknął, ubrał koszulkę i wyszedł z szatni. Po treningu został jeszcze na siłowni, gdy był pewny, że wszyscy opuścili ośrodek treningowy, wszedł pod prysznic, przebrał się i pojechał do domu.
  Lena
• źle się czujesz? - spytała ją siostra
• nie dlaczego?
• Jesteś taka nieobecna...
• zamyśliłam się, to wszystko
• poznałaś jakiegoś faceta? - poruszała brwiami
• nie, byłam w pracy...
• bar, pełno facetów, niektórzy zalani...
• Ana, proszę. Przetań. - wzięła kubek herbaty do ręki – idę się położyć. A ty się zbieraj bo nie zdążysz na uczelnię.
• Dziś wieczorem też wychodzisz?
• Tak, dziś też. - odparła i zamknęła za sobą drzwi, wstała około południa, przygotowała obiad, poćwiczyła ruchy przed lustrem, gdy Ana wróciła nałożyła obiad i obie usiadły przy stole. Później odwiedziły brata, lecz nie spędziły tam za wiele czasu, Crio cały czas spał, a lekarz nie pozwolił za długo im siedzieć, jego stan się pogorszył, ale był stabilny, lekarz mówił, że to chwilowe. Wieczorem Hiszpanka wyszła do pracy, myśląc jedynie o stanie brata, przed występem zadzwoniła do kliniki, poinformowano ją, że stan jest stabily i stopniowo się poprawia. Musnęł usta błyszczykiem, poprawiła włosy i wyszła. Przy barze zauważyła mężczyznę, z którym wczoraj rozmawiała, miał przed sobą szklankę wody z cytryną. Mimowolnie uśmiechnęła się przed nosem. Nie myślała o otaczających ją ludziach, po prostu tańczyła. Wzrok skierowała w stronę baru, nadal siedział tam mężczyzna, przyglądał się jej, kiedy podeszły do niego dwie dziewczyny, pokręcił głową, a one niezadowolone odeszły.
  Mesut
• Sue.
• Coś mocniejszego? - spytała
• nie, dolej mi wody – mruknął
• co ci się stało?
• Jak ona ma na imię? - zapytał – proszę powiedz mi. Zależy mi na tym.
• Jeśli myślisz, że jest pokroju bliźniaczek, to grubo się mylisz.
• Co? nie... nie chcę jej wykorzystać. - odparł – co się z nią dzieje?
• Z nią... nic. - odparła – a ja nie jestem odpowiednią osobą, żeby ci o tym mówić.
• Jak ma na imię – powtórzył
• sam się jej zapytał – uśmiechnęła się, Niemiec odwrócił się, za nim stała dziewczyna, spojrzał w jej oczy, były smutne.
• Możemy porozmawiać? - zapytał
• nie płacą mi za rozmowy – odparła
• na osobności – powiedział – proszę.
• Nie jestem pewna. - szepnęła
• obiecuję, że nie zbliże się do ciebie na odległość dwóch metrów. Proszę, na prawdę mi na tym zależy.
• No dobrze – odparła, skinął do ochroniarza. Po chwili pojawił się obok.
• Jaki lubisz kolor? - spytał dziewczynę
• granatowy, czerwony. Czemu pytasz.
• Weźmiemy czerwony – powiedział do ochroniarza. Zaproponował dziewczynie ramię, usmiechnęła się i splotła ich ramiona razem. Weszli na górę, przeszli przez korytarz, Niemiec otworzył jej dzwi, weszła pierwsza, a za nią on – chcesz coś do picia?
• Nie dziękuję.
• To może usiądziesz? - zaproponował – ja zostanę tu, powinno być dwa metry od ciebie. - dziewczyna zaśmiała się na to
• okey, ale ty siadasz tu.
• Wedle życzenia. - ukłonił się – mogę cię o coś zapytać? - przytaknęła głową – jak masz na imię?
• Dlaczego ci tak na tym zależy?
• Szczerze? Nie wiem, wcześniej by mnie to nie interesowało, ale... - powiedział, założył ręce za głowę i spojrzał w górę – boże dziewczyno, co ty ze mną robisz – dodał szeptem
• nie wiem – również wyszeptała. Spojrzała nieśmiało na niego
• nie jesteś tym typem dziewczyny.
• Masz na myśli bliźniaczki? - zapytała
• na przykład – odparł – dlaczego tu jesteś?
• Mam swój powód.
• Ważny?
• Bardzo – szepnęła – najważniejszy.
  Miesiąc później
  Lena
• Lena! - krzyknęła z pokoju
• CO?
• pośpiesz się, nie zdążymy na autbus!
• Pojedziemy taksówką.
• A stać nas? - zdziwił się
• oczywiście – uśmiechnęła się – nawet zapłaciłam za pobyt Crio w szpitalu.
• Żartujesz?
• Nie – szepnęła – ale nie wiem, co będzie dalej.
• A powiesz mi, gdzie właściwie pracujesz? - zapytała schodząc
• kocham cię, ale nie... nie robię nic złego, musisz mi zaufać. - dojechały do kliniki, Lena udała się do gabinetu lekarza.
• Nie mam dobrych wieść.
• To zanaczy?
• Jego stan się nie poprawia. - powiedział – jest stabilny, ale nie ma poprawy...obawiam się, że będzie potrzebna operacja.
• Ile? - spytała
• 50 tysięcy – odpowiedział – ale to nie wszystko
• jak...nie..wszystko...nie rozumiem
• rehabilitacja też jest kosztowna.
• A konkretnie jak kosztowna? - spytała
• zależy ile potrwa. Ale łącznie około 100 tysięcy.
• Cholera, wieki będę na to pracować – mruknęła – no nic, dziękuję.
• Proszę.
• Mogłby pan do mnie zadzwonić, gdyby coś się dzialo?
• Oczywiście – odparł
  Mesut
• Sue! - krzyknął
• co?
• daj jakiś wazon – odparł odkładając ogromny bukiet róż na bar.
• Dla kogo to? - zapytała
• nie wiem jak ma na imię – odpowiedział – to co z tym wazonem?
• Przecież to się nie zmieści do wazonu. Dam ci wiadro do szampana.
• Może być – mruknął – gdzie ma garderobę?
• Ja to zaniosę – odpowiedziała – po co to robisz? Wiesz, że jej nie zaliczysz?
• Chcę wiedzieć jak ma na imię, może umówić się na kawę, nic więcej. Szanuję ją.
• Ty tak na poważnie – zdziwiła się
• na poważnie – uśmiechnął się – Sue..proszę..chociaż pierwsza literka.
• Daj sobie spokój, zapytaj ją osobiście.
  Lena
  Wyszła ze szpitala, informując siostrę, że musi iść do pracy. Podjechała pod klub taksówką, weszła tylnym wejściem, przeszła przez korytarz i weszła do garderoby. Od razu zauwarzyła bukiet róż, znalazła bukiecik, w którym napisane było "Chcę tylko znać Twoje imię..." uśmiechneła się pod nosem, ułamała jeden kwiat i starannie wpięła go sobie we włosy. Poprawiła czarną sukienkę odsłaniającą plecy i wyszła. Gdy schodziła po schodach przy barze zauważyła mężczyznę, od którego dostała bukiet. Podeszła do baru i uśmiechnęła się do Sue.
• Masz dobrą okazję – zwróciła się do chłopaka i wskazała dziewczynę głową.
• Cześć – przywitała się
• cześć – odpowiedział
• dziękuję za kwiaty...są piękne
• proszę, słuchaj..możemy...
• możemy porozmawiać – zasmiała się, usiedli w loży w której się poznali.
• Wiem, że krąży o mnie opinia dziwkarza, w sumie to prawda, ale jakiś czas temu ktoś mnie zmienił – powiedział – tylko nie wiem jednego.
• Czego?
• Jak ta dziewcyzna ma na imię. - powiedział, spojrzeli sobie w oczy – nie odpowiadaj Naughty girl, a jeśli nie chcesz, to po prostu powiedz, dam ci spokój. Chociaż chcialbym zaprosić cię, na...kolacja odpada, prawda?
• Odpada – odpwiedziała
• obiad?
• Też.
• O śniadanie nie pytam – oboje zaczęli się śmiać – to może kawa i ciacho?
• Nie powinnam się z tobą umawiać. - powiedziała nieśmiało
• to może na snikersa i..i colę? - zaproponował
• jestem uczulona na orzechy, a na imię mam Lena. - wstała i odeszła...